مطالعه‌ي قابليت‌هاي كارآفريني دانشجويان دانشگاه شهيد چمران اهواز

مطالعه‌ي قابليت‌هاي كارآفريني دانشجويان دانشگاه شهيد چمران اهواز

هدف پژوهش حاضر مطالعه‌ي قابليت‌هاي كارآفريني دانشجويان دانشگاه شهيد چمران اهواز است. روش پژوهش، توصيفي از نوع پيمايشي، و جامعه‌ي آماري كليه‌ي دانشجويان مقطع كارشناسي دانشگاه شهيد چمران اهواز در سال تحصيلي 87-88 است. براي اجراي پژوهش تعداد 400 نفر نمونه از بين كليه‌ي دانشجويان، با بهره‌گيري از روش نمونه‌گيري طبقه‌يي تصادفي متناسب با حجم انتخاب شده‌اند. ابزار اندازه‌گيري، پرسشنامه‌ي سنجش ويژگي‌هاي شخصيتي كارآفرينان ايراني است كه پايايي آن 92/0 و روايي همزمان آن 74/0 گزارش شده است. عمده‌ترين يافته‌هاي پژوهش عبارتند از: قابليت‌هاي كارآفريني دانشجويان دانشگاه شهيد چمران اهواز از حد متوسط بالاتر بوده و بر اساس متغيرهاي جنسيت، سال تحصيلي، دانشكده و گروه‌هاي پنجگانه‌ي (علوم انساني، علوم پايه، مهندسي، كشاورزي و هنر) تفاوت معناداري نداشته است. اما بين قابليت‌هاي كارآفريني دانشجويان گروه‌هاي پنج‌گانه‌‌ي بالا در خرده مقياس‌هاي نياز به پيشرفت و تحمل ابهام، تفاوت معنادار مشاهده شده است. همچنين به زعم دانشجويان بين خرده مقياس‌هاي كارآفريني تفاوت معنادار وجود دارد. ضمن اينكه آموزش كارآفريني در پرورش قابليت‌هاي كارآفريني دانشجويان دانشگاه شهيد چمران اهواز موثر نبوده است، 84/0 آنان به كار كردن در كنار درس خواندن ابراز تمايل كرده‌اند.

The purpose of the present research was to study entrepreneurship capabilities of the students of Shahid Chamran University of Ahvaz. The method used was descriptive (survey).The Statistical population comprised all undergraduates students of Shahid Chamran University in the academic year 1387-88. A sample of 400 students were selected from this population by using stratified random sampling. The tool of data gathering was Questionnaire of Personality Characteristics Measurement of Iranian Entrepreneurs, which has a reported reliability of 0.92 and a concurrent validity 0.74. The Main Findings of this research are as follows: Entrepreneurial capabilities of Shahid Chamran University students was found to be above average and based on variables of gender, academic year, and faculty across the five academic groups (Humanities, Science, Engineering, Agriculture and Art) was pinned down. But some significance differences in the subscales of achievement need and ambiguity tolerance were observed among the students of the 5 academic groups. Also based on the studentsʹ beliefs there were significant differences among the entrepreneurship subscales. At the same time, the students believed that entrepreneurship training was useless. Finally, 84% of the students expressed their desire work alongside of studying.