سبك سعدي در ايهام‌سازي و گستردگي آن در غزليّات او

ايهام، يكي از مهمترين امكانات زبان شعريست. اين صنعت بديعي را از انواع هنجارگريزيهاي معنايي ميدانند كه در محور همنشيني و مجاورت كه مبتني بر تركيب است، بوجود مي‌آيد و كلام را با ابهام كه از عناصر مهم زبان ادبي است، پيوند ميدهد. اين مقاله، نتيجه مطالعه كامل غزلهاي سعدي و استخراج كاربرد انواع ايهام در آنهاست. در اين مقاله با استفاده از نمودار، ميزان و چگونگي كاربرد انواع ايهام (سبك شاعر در ايهام‌سازي) در غزليّات سعدي، نشان داده شده است. همچنين تصريح شده است كه سعدي برغم آنكه شاعري رك‌گوست و مكنونات قلبي خود را شفّاف بيان ميكند، نميتواند يكي از بزرگترين امكانات زبان شعري را كه با ايهام پيوند دارد، ناديده بگيرد و از نقش زيبايي‌آفريني ادبي ايهام، چشم‌پوشي كند. مويّد اين ادّعا،نمونه‌هايي از همه انواع ايهامست كه در سراسر غزليّات اين شاعر پرآوازه ميتوان ديد.

Ambiguity is one of the most important facilities of poetry language. This new skill is known one of semantic informalities appeared in companionship and association based on combination and connects words with ambiguity, which is one of important elements of literary language. This essay is the result of complete study of Sadiʹs lyrics and extracting application of types of ambiguity in them. In this essay using diagram, the rate and way of application of types of ambiguities (poetʹs style in ambiguity) in Sadiʹs lyrics have been shown. Also, it describes that Sadi, though is a frank poet and clearly suggests his internal secrets, canʹt ignore one of the greatest facilities of poetry language connecting to ambiguity, and disregard the esthetic literary role of ambiguity. The evidence is some examples of all types of ambiguity seen in all lyrics of this famous poet.