بارقه هايي از سبك مناظره در ادبيات فارسي ايران (نظم)

انسان، با توجّه به زندگي اجتماعي و ارتقاي درجات اخلاقي و با اتكا بر نيروي عقل و نطق و گاهي به منظور« تنازع براي بقا »، از مشاجره و« ستيزه گفتاري » مبرّا نيست. « مناظره» و« سوال وجواب» نيزازجلوه هاي بارز اينگونه برخوردهاست كه با مروري برمتون ادب فارسي و دستيابي به نمونه هايي متنوع، از گذشته تا به امروز، درمييابيم كه اين فن، گاهي صرفاً و در اغلب آثار بصورت ضمني، مورد توجّه شاعران و نويسندگان بوده است. باعنايت به گستردگي و ژرفاي اقيانوس ادب فارسي وغناي گنجينه هاي گهربار ذوق نويسندگان و شاعران، آثار نظم را مورد تاكيد قرار داده، به جلوه هايي ازمناظره با توجه به پيرنگهاي گوناگون از قبيل انواع ادبي، شكل ظاهرو قالب، هدف، حجم، موضوع، نتيجه، طرفين، ذكر يا حذف گفتم و گفتا، كاربرد آرايه هاي ادبي، روش و لحن ميپردازيم تا مشخص شود فن مناظره در هر يك از دوره هاي سبكي چه ويژگيهايي داشته است .

According to the social life and promotion of moral degrees and by relying on the mental force and words, and sometimes for "survival of the fittest", man is not innocent of debate and "word discussion". Debate and "question & answer" represent such contacts, and by review of texts of Persian literature and reaching the various examples, from past to now, we may find out this skill, sometimes only and in framework of works implicitly, has been paid attention by the poets and authors. With regard to the extension and deepness of ocean of Persian literature and richness of the valuable treasuries of authors and poetsʹ wit, we shall focus on the poems and concentrate on the aspects of debate according to the various forms such as literary types, external form and frame, goal, mass, subject matter, conclusion, parties, mentioning or omitting words, application of literary forms, method and accent in order to recognize the specifications of discussion in each stylistic period.