بررسي نمادها در سبكِ نوشتاري «منيرو رواني‌پور»

نماد يا سمبول بعنوان يكي از اصليترين و قديميترين عناصر پرورش دهنده مفاهيم هنري از ديرباز نه تنها در گستره ادبيات، بلكه در همه رشته‌هاي مرتبط با هنر، اهميت فراواني داشته و حتي در كتابهاي مقدس اديان الهي نيز حجم وسيعي از مصاديق عرفاني و فلسفي در قالب نماد و نشانه به مخاطبان عرضه شده است. بنابراين شناخت نمادها و چگونگي كاربرد آنها در ادبيات و ديگر رشته‌هاي هنري، قطعاً كمك شاياني به درك و برداشت صحيح مفاهيم انتقالي مورد نظر خالق يك اثر هنري و ادبي مينمايد. در اين ميان، در دنياي پهناور ادبيات هم نويسندگان و شعرا از امكانات فراواني براي خلق آثارشان در لفافه اي از نمادها و سمبولهاي قراردادي استفاده ميكنند. در ادبيات داستاني نوپاي ايران نيز كه از پيدايش آن كمتر از يك قرن ميگذرد، نويسندگان مطرحي به ظهور رسيده اند كه تعداد قابل توجهي از نمادها و نشانه‌هاي جهاني و حتي ايراني و بومي و حتي جهاني را وارد آثار خود نموده اند. منيرو رواني‌پور، يكي از نويسندگان زن مطرح ايراني است كه با گام نهادن در عرصه نويسندگي و يافتن سبك خاص خود، در بسياري از موارد گوي سبقت را از ديگر معاصرانش ربوده است. تكيه بر نمادهاي بومي و محلي، يكي از شاخصه‌هاي سبكي وي به شمار مي‌آيد. اين مورد تا جايي در آثار او گسترش يافته كه ميتوان از او بعنوان يك نويسنده سمبوليست ايراني نام برد. در اين مقاله كوشش ميشود تا با بررسي آثار داستاني اين نويسنده، درك و شناختي نسبي از نمادها، مفاهيم زيرساختي آنها و ميزان حضورشان در نوشته‌هاي رواني‌پور حاصل شود.

Symbol is one the oldest, most original and important elements growing artistic concepts from past to now not only in literature but in all fields related to art. It has offered to the readers even in the holy books of divine religions, and a great number of mystical and philosophical concepts in the form of symbol. So, recognition of symbols and way of their application in literature and other artistic fields mainly considerably contribute to the accurate comprehension and survey of transferring concepts of creator of an artistic or literary work. In this case, in the extensive world of literature, authors and poets use many facilities for creation of their works in a collection of contractual symbols. In Iranian modern story literature established for less than one century, there have appeared some famous authors who have used a considerable number of world even Iranian and local symbols into their works. Moniro Ravanipour is a female famous Iranian author who, by entering the authorship and finding her typical style, was the first in many items. Relying on the local symbols is one of her stylistic characteristics. It is expanded in her works so extensively that she is called an Iranian Symbolist Author. By studying her stories, it is tried in this essay to achieve a relative comprehension and recognition of symbols, their infrastructural concepts and presence in her writings.