ادراك نابينايان از معماري و ضوابط و الگوهاي طراحي براي آنان

ادراك نابينايان از معماري و ضوابط و الگوهاي طراحي براي آنان

معماري، با مجموعه احساسات و ايده هايي براي بهتر زيستن فرايندي است فيزيكي كه در قالب ساخت و خلق بناهايي براي عملكردهاي مختلف و رفع نيازهايي همچون زيست، امنيت، آسايش و نيازهاي بي شمار ديگر بشري نمود مي يابد. شباهت هاي ناگزير در ساخت و سازهاي جوامع گوناگون طي هزاره ها و بر حسب نيازهاي مشترك، الگوهاي نسبتاً مشابهي به وجود آورده است و درك و فهم انسان از اين فرايند، وابستگي تام به ابزار درك وي از فضا دارد. بخش كوچكي از جمعيت بشري كه داراي ابزارهاي متعارف ادراك فضا نيست، نيازمند فضايي متفاوت با ديگران است. از اين ميان، نابينايان فاقد ابزار اصلي درك فضا و معماري هستند. براي جلوگيري از احساس طرد شدن در ذهن قشر مذكور از يك طرف، نمي توان آنها را جدا از افراد سالم اجتماع و در يك محدوده مشخص محصور كرد و از طرف ديگر اختصاص يك پروژه بزرگ به درصد بسيار كمي از افراد جامعه، توجيه اقتصادي نيز نخواهد داشت و چه بسا با پيشرفت هاي روزافزون علوم و فناوري به زودي در روند طراحي معمارانه براي فضاهاي مختص نابينايان در جهت رفع درصدي از مشكل نابينايي، نيازمند حفظ اصول و مباني بصري و زيباشناختي خاص يك پروژه معماري يا معماري منظر نيز باشيم. بنابراين آنچه در اين تحقيق پيش روست، تلاشي است براي تشخيص درك نابينا از معماري و ارايه الگوي صحيحي از فضاي مناسب با ادراك او. اگر چه رعايت رعايت صحيح معيارها، ضوابط و استانداردهاي تبيين شده توسط كارشناسان و صاحبنظران ذي ربط، مي تواند شرايط مطلوب توام با اطمينان خاطر و امنيت فضاي كار و زندگي را براي نابينايان تامين نمايد، اما از آنجايي كه يك نابينا نيز به هنگام فراغت و تفريح فضايي متفاوت از الگوهاي تكراري روزمره را نيز طلب مي كند، به نظر مي رسد در بعضي شرايط خاص و متفاوت بر حسب نوع كاربري يك پروژه معماري يا معماري منظر مي توان از تكرار همان الگوهاي واحد طراحي، با شرط رعايت تمهيدات ويژه جهت حفظ ايمني نابينايان، پرهيز نمود.

The Aim and scope of this paper is recognizing of content & history of vertical urban design as a new. Architecture is a mixture of passions and ideas for better living through building and creation of different constructions in which we remove our needs as living, security, comfort, and many countless needs of human being. According to general equality of species societies in constructions during centuries there are some common pattern in constructions. But, regarding to human specifications in understandings and intelligence of areas which has an absolute dependence to human sensation tools, unfortunately in human societies, disabled people who doesn’t have common senses for this issue are different to the usual people, particularly blind people who are missing the main sense .on the other hand architecture mostly use the spectrum and in other words it’s a visual art. So on, in an architecture project for blind people these issue must be mentioned: In case of preventing the feeling of ostracism in these people, we can’t isolate them from normal people in some limited area and also specializing a huge project exclusively for a short percentage of population doesn’t have economical justification and also due to technological and scientific growth in recent and coming years, so that we may see such evolution that a new procedure in architectural design might be needed to be included with visual elements. So what’s beneath on this project is a quest for recognition of blinds understanding of architecture and present a pattern of a suitable place with their understandings and generally a design for an entertainment and cultural complex for a rest and passing a nice and remembering time for everyone with putting some preferences in the area for blind people and making some facilities and enjoying conditions for them with have an eye on basis of a landscape architecture project.