خشونت نمادين در خانواده

خشونت نمادين در خانواده

خشونت خانگي انواع مختلفي از جمله قتل، ضرب و جرح، توهين و تحقير را دربر مي‏گيرد. اما انواع مهم‏تري از خشونت نيز وجود دارد كه هژموني فرهنگي مانع از آن است كه حتي از سوي افرادي كه متحمل آن مي‏شوند، خشونت تلقّي شود. هدف اين پژوهش، بررسي مهم‏ترين عوامل همسرآزاري با هدف ارايه تبييني ديني است كه با رويكرد تحليلي به بررسي متون ديني پرداخته است. تحميل كار در منزل و قبح طلب اجرت در موارد مشروع و مهريه از سوي زن، همان خشونت نمادين است كه زمينه‏ساز بسياري از انواع خشونت‏ها مي‏شود. اما اگر باور جمعي انجام اين امور را لطف زن و نه وظيفه الزامي او بداند، اولاً، توقع انجام آنها از بانو نمي‏رود؛ ثانيا، در مقابل ترك آن آزار يا توبيخي وجود نخواهد داشت و ثالثا، در صورت انجام اين امور از سوي بانو، وي مورد تقدير شايسته قرار مي‏گيرد. بر اين اساس، بهترين راهبرد كاهش خشونت خانگي، تحقق هنجارهاي ديني در عرصه اجتماع مي‏باشد.

Domestic violence has different types including murder, assault and battery, insult and humiliation. However, there are more serious types of violence which, due to cultural hegemony, prevents even those who undergo them from considering them as violence. The present research seeks to investigate the most important factors of wife abuse and mistreatment to offer the religious perspective and uses an analytical approach to investigating religious texts. Compelling the wife to do the housework and considering ugly such things like womanʹs asking wages for lawful works and for her dower the symbolic violence contributes to many types of violence. But, if according to collective opinion a wifeʹs works are taken to be a sort of favor and kindness rather than duties, this will have three important effects: first, the house work will not be expected to be the wifeʹs duty; second, she will not be mistreated or held accountable for not doing it; third she will be worthy of appreciation when she does it. Accordingly, the best strategy to reduce domestic violence is to socially realize religious norms.