واحدهاي حرارتي مورد نياز گروه هاي مختلف ذرت ( Zea mays L) بر اساس شاخص هاي حرارتي در منطقه مشهد

تعداد بيست هيبريد داخلي و خارجي ذرت (. Zea mays L ) در پنج گروه رسيدگي در طي دوسال (1386 و 1387) در منطقه مشهد مورد مطالعه قرار گرفتند. بمنظور ايجاد محيطهاي مختلف و امكان برآورد نياز گرمايي هر يك از هيبريدها، از دو تاريخ كاشت (15 ارديبهشت و 30 ارديبهشت) استفاده گرديد. نتايج حاصل نشان داد كه هر دو شاخص GDD و CHU برآورد قابل قبولي از واحدهاي گرمايي مورد نياز هيبريدهاي مربوط به گروههاي مختلف رسيدن را برآورد كرده و گروه بندي مشابهي را براي اين هيبريدها ارايه مي نمايند. هر دو سيستم تغييراتي را در گروه بندي برخي هيبريدها براساس نياز حرارتي ايجاد نمودند. مقدار GDD مورد نياز تا رسيدن بر خلاف GDD مورد نياز تا گلدهي گروههاي مختلف رسيدگي FAO را تا حد زيادي از يكديگر تفكيك نمود. بطور كلي هيبريدهاي ديررس GDD بيشتري در دوره پرشدن دانه دريافت نمودند. مقدار CHU مورد نياز تا گلدهي بيش از گلدهي تا رسيدن بود. مقدار CHU دريافتي در دوره زايشي با افزايش گروه رسيدگي، افزايش نشان داد. بطور كلي با در نظر گرفتن نتايج تقريباً مشابه در هر دو سيستم ، با توجه به سادگي محاسبات مي توان از شاخص GDD جهت گروه بندي هيبريدهاي ذرت بر اساس نياز حرارتي در منطقه سرد معتدل استفاده نمود.