اثربخشي آموزش مهارت‌هاي زندگي در افزايش سازگاري زناشويي زنان متاهل 40-20 سال

اثربخشي آموزش مهارت‌هاي زندگي در افزايش سازگاري زناشويي زنان متاهل 40-20 سال

چكيده پژوهش حاضر، با هدف بررسي اثربخشي آموزش مهارت‌هاي زندگي بر سازگاري زناشويي زنان متاهل 40-20 ساله‌ي تحت آموزش نهضت سوادآموزي، با كنترل طول مدت ازدواج انجام شده است. جامعه آماري اين پژوهش، شامل كليه‌ي زنان متاهل 40-20 ساله‌ي تحت آموزش نهضت سواد آموزي شهر اهواز در سال 86 بود. نمونه‌اي مشتمل بر 50 نفر از اين زنان، به روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي انتخاب شده و در گروه آزمايش و كنترل گمارده شدند. براي گردآوري داده‌ها از پرسشنامه‌ي سازگاري زناشويي لاك- والاس استفاده شد. طرح پژوهش، از نوع طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه كنترل بود. پس از انتخاب تصادفي گروه‌هاي آزمايشي و كنترل، مداخله‌ي آزمايشي (آموزش مهارت‌هاي زندگي) بر روي گروه آزمايشي، به مدت 10 جلسه‌ي 70-60 دقيقه‌اي و 2 جلسه در هفته اجرا شد و پس از اتمام برنامه‌ي آموزشي، از هر دو گروه، پس‌آزمون به عمل آمد. داده‌هاي به دست آمده با استفاده از روش آماري تحليل كوواريانس، مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. سطح معني‌داري در اين تحقيق، 05/0 p=در نظر گرفته شد. نتايج حاصل از تحليل داده‌ها نشان داد، آموزش مهارت‌هاي زندگي، بدون كنترل و با كنترل طول مدت ازدواج، مي‌تواند باعث افزايش سازگاري زناشويي زنان متاهل گروه آزمايش در مقايسه با كنترل شود. در آموزش مهارت‌هاي زندگي با استفاده از شيوه‌هاي كار آمد گوش فرادادن، صحبت كردن، ارايه‌ي پاسخ‌هاي غيركلامي موثر، كيفيت رابطه بين زوجين ارتقا مي‌يابد. هم چنين، فراگيري مهارت حل مساله باعث ارايه‌ي راهكارهاي موثر، در هنگام وقوع مشكل و در نتيجه افزايش ميزان رضايت و خشنودي آن‌ها از زندگي زناشويي مي‌شود. واژه‌هاي كليدي: 1. مهارت‌هاي زندگي 2. سازگاري زناشويي.