تغييرات محتواي آرژينين در مرحله جوانه زني دانه هاي سويا رقم پرشينگ تحت تاثير شوري و ژيبرلين

در پژوهش حاضر، تاثيرات تنش شوري ناشي از كلرورسديم 50 ميلي مولار و تنش اسمزي ناشي از محلول پلي اتيلن گليكول6000 هم فشار با آن با غلظت 64 گرم بر ليتر با و يا بدون اسيد ژيبرليك (GA3،10ميكروگرم بر ليتر) در حين رويش دانه هاي سويا رقم پرشينگ(Glycine max L.cv.pershing) مورد بررسي قرار گرفته است.دانه ها در طي يك دوره زماني 48 ساعته با محلول فوق، محلول ژيبرلين و يا آب مقطر به عنوان شاهد آبياري شدند و در پايان هر 8 ساعت، درصد جوانه زني يا محتواي آرژينين، مورد اندازه گيري قرار گرفت. بر اساس نتايج حاصل، تيمارهاي نمكي و پلي اتيلن گليكول، قادر به ايجاد تاخير در جوانه زني دانه ها هستند و ژيبرلين اين تاخير را جبران مي نمايد. به نظر مي رسد تيمار نمكي به ويژه با ايجاد تاخير در افزايش محتواي آرژينين، موجب تاخير در جوانه زني است. افزايش محتواي آرژينين در تنش نمكي به طور احتمالي مكانيسم هاي مهم مقابله با تنش-هاي مزبور در حين رويش دانه هستند. ژيبرلين به تنهايي و يا توام با تنش هاي به كار رفته در اين پژوهش باعث حفظ و يا افزايش محتواي تركيبات مورد سنجش بوده است. پاسخ مقاطع زماني مختلف به ويژه مراحل جوانه زني مطلق و رشد در طي 48 ساعت با تيمارهاي مورد استفاده، مشابه نيست.