ارزيابي قابليت انتقال نشانگرهاي ريزماهواره سورگوم بر روي نيشكر و ذرت

ارزيابي قابليت انتقال نشانگرهاي ريزماهواره سورگوم بر روي نيشكر و ذرت

نشانگرهاي ريزماهواره ابزاري بسيار ارزشمند براي اهدافي از جمله نقشه يابي، انگشت نگاري و برنامه هاي اصلاحي مي باشند. با اين وجود، اين نشانگرهاي ارزشمند تنها براي برخي از گياهان مهم از نظر اقتصادي، قابل دسترس مي باشد كه دليل آن هزينه هاي گزاف و مدت زمان طولاني در اجراي برنامه ساخت كتابخانه ريزماهواره و طراحي آغازگر مي باشد. نقشه هاي مقايسه اي درجه بالايي از تشابه بين گونه و جنس هاي خويشاوند خانواده گراس ها نشان داده اند و بدين ترتيب قابليت انتقال نشانگرهاي ريزماهواره اي بين گونه و جنس هاي خويشاوند ميسر گرديده است. در اين تحقيق هدف ارزيابي قابليت انتقال نشانگرهاي ريزماهواره اي سورگوم (Sorghum ssp) بر روي نيشكر (Saccharum spp) و ذرت (Zea mays) بود. از 29 جفت آغازگر ريزماهواره اي سورگوم، به ترتيب 7/20% و 9/6% بر روي ژنوم نيشكر و ذرت قابليت انتقال نشان دادند. نشانگرهاي ريزماهواره اي اين تحقيق آگاهي بخش بودند با اينكه تنها شش رقم از هر گونه استفاده شد. تعداد قطعات تكثير يافته توسط نشانگرهاي چند شكل در گونه هاي نيشكر و ذرت به ترتيب 9-4 (متوسط 2/6) و 3 -2 (متوسط 5/2) بود. اندازه قطعات تكثيري در گونه هاي هدف، تفاوت هايي را در مقايسه با سورگوم نشان دادند. يك نشانگر با قابليت تكثير در هر سه گونه ديده شد كه نشان دهنده حفظ نواحي آللي جايگاه اتصال نشانگر در بين اين سه گونه مي باشد. اين نشانگرها با قابليت تكثير بين گونه اي، در حال حاضر مي توانند براي مطالعات ژنتيكي و اصلاحي در اين گونه ها مورد بهره برداري قرار گيرند.

Simple sequence repeat (SSR) markers are valuable tools for many purposes, such as mapping, fingerprinting, and breeding programs. However, they are only available in some economically important crops because of the high cost and labor intensity involved in their development. Comparative mapping reveals a high degree of colinearity between closely related species and genera, which allows the exchange of markers between them. Our objective was to examine the transferability of sorghum SSR markers to sugarcane (Saccharum spp) and maize (Zea mays). Of 29 sorghum SSR markers, 20.7% and 6.9% were amplified in sugarcane and maize, respectively. SSR markers were informative, even though only six varieties of each species were examined. The number of fragments amplified by the polymorphic primers ranged from 4 to 9 with an average of 6.2 and 2-3 with an average of 2.5 in sugarcane and maize, respectively. Fragments amplified revealed size variation in target species, as compared to the sorghum markers. One marker, amplified among three related species, suggested that these allelic regions of the primer binding sites were conserved. These markers with transferability between species can be used for breeding and genetics studies.