تحليل رخساره اي و محيط هاي رسوبي سازند قم در برش ويه، جنوب ساوه

Facies analysis and depositional environments of the Qom Formation in Vieh section, south of Saveh

سازند قم با سن اليگو ميوسن مهم ترين سازند هيدروكربوري شناخته شده در ايران مركزي است. اين سازند با مرزهاي فرسايشي در ميان سنگ هاي غير دريايي سازندهاي قرمز زيرين و قرمز بالايي جاي دارد. نهشته هاي اين سازند در برش ويه درجنوب ساوه به منظور بررسي چينه شناسي، تحليل رخساره اي و تفسير محيط هاي رسوبي مورد مطالعه قرار گرفته است. سازند قم در برش ويه داراي ستبراي ??0 متر است. اين سازند به طور عمده از لايه هاي سنگ آهك متوسط تا ضخيم و توده اي، مارن و ماسه سنگ تشكيل شده است. بررسي هاي گسترده و دقيق ميكروسكوپي در برش ويه منجر به شناسايي چهار گروه رخساره اي وابسته به محيط هاي ساحلي، تالاب، سد و درياي باز گرديده است. رخساره هاي ساحلي به صورت ماسه سنگي و مخلوطي از ذرات آهكي و تخريبي هستند، رخساره هاي تالابي از سنگ هايي با بافت پكستوني و وكستوني ساخته شده اند. رخساره هاي محيط سدي به دو صورت باندستون مرجاني وگرينستون هاي بيوكلستي مشاهده مي شوند. رخساره هاي درياي باز داراي ويژگي هاي رخساره هاي واريزه اي و توربيديتي هستند.

Qom Formation (Oligo-Miocene) is the most important hydrocarbon source in central Iran. Qom Formation stands unconformably between the Lower Red and Upper Red Formations. This Formation in Vieh section in south of Saveh was studied for stratigraphic survey, facies analysis and environmental interpretation. It is 220 meters thick. In the studied area, it mainly consists of medium- to thick-layered to massive limestone, marl and sandstone. The assessment of thin sections in Vieh section led to the recognition of 4 facies groups related to coast, lagoon, barrier and open marine. Lagoonal facies consist of packstone and wackestone textures. Barrier facies can be witnessed as boundestone and bioclastic grainstone and open marine facies have turbidities and talus characteristics. Keywords: Facies, Sedimentary environments, Qom Formation, ligomiocene and Saveh