تحليل عملكرد تخصيص بودجه به دانشگاههاي دولتي

تحليل عملكرد تخصيص بودجه به دانشگاههاي دولتي

هدف مقاله حاضر تحليل عملكرد تخصيص بودجه به دانشگاههاي دولتي ايران از دو منظر هزينه و درآمد است. براي اين منظور، ابتدا الگوي رفتاري جديدي با عنوان «مرزتصادفي بودجه» با رويكرد «تخصيص مبتني بر ستانده» ارايه شده است؛ اين الگوي رفتاري از دو منظر هزينه و درآمد، با استفاده از داده هاي 52 دانشگاه دولتي وابسته به وزارت علوم، تحقيقات و فناوري در سالهاي 1385، 1386 و1387، تخمين زده و تحليل شده است. تخمينها و تحليلهاي «مرزتصادفي بودجه» نشان مي دهند كه در هر دو الگوي درآمد و هزينه، فرضيه صفر در خصوص ضرايب كميت و كيفيت بيشتر ستانده ها رد نمي شوند؛ اين بدين معناست كه در حال حاضر متغيرهاي ياد شده نقشي در تخصيص بودجه به دانشگاهها بازي نمي كنند. فرضيه صفر ناكارايي در الگوي هزينه رد مي شود، اما اين فرضيه در الگوي درآمد رد نمي شود. از يافته هاي به دست آمده مي توان نتيجه گرفت كه اولاً، رويكرد «تخصيص مبتني بر ستانده» در ايران به طور جامع اجرا نمي شود؛ ثانياً، اگر بودجه با رويكرد «تخصيص مبتني بر ستانده» به منظور جبران هزينه هاي يك دانشگاه پرداخت شود، تخصيص بودجه ناكارا خواهد بود، اما اگر بودجه به مثابه درآمد حاصل از «خريد تضميني ستانده هاي دانشگاه توسط دولت» پرداخت شود، تخصيص بودجه كارا خواهد بود.

The purpose of this research was to analyze funding performance of the Iranian public universities form both expenditure and income perspectives. An empirical research approach was used. The author developed a new behavioral model entitled “budget stochastic frontier”. Furthermore”, “Output – based Budgeting” approach was used. The date analysis from 52 public universities during 2006-2008 revealed that the variables used in the research did not play a significant role in the allocation of funds. The author concluded that “output-based budgeting” approach is not used comprehensively in Iran. Moreover, the use of this approach is not efficient. However the government guarantee of buying the outputs of universities is an efficient strategy for compensating the expenditures of universities.