مسيله يگانگي فضيلت در فلسفه افلاطون

The Issue of Unity of Virtue in Platoʹs Philosophy

سقراط ادعا مي كند كه فضيلت ها يكي هستند و اين يگانگي در نظرش نشان آن است كه فضيلت معرفت است. افلاطون نيز تحت تاثير استاد خود به يگانگي فضيلت باور داشت، اما منظور او از اينكه «فضيلت يكي است» در نگاه نخست خالي از ابهام نيست. ايــن مـوضوع در گفتــگوهاي لاخــس و پــروتاگــوراس مطــرح شده است. فضيلت هايي كه در اين دو گفتگو مطرح شده عبارت اند: از: دينداري، شجاعت، اعتدال، عدالت و دانايي. وي آشكارا بر اين باور است كه اين فضايل يگانه اند، اما اين يگانگي به دو صورت بيان مي شود. يكي اينكه فقط يك فضيلت وجود دارد با پنج نام متفاوت و ديگر اينكه هر يك از اين فضيلت ها ماهيت و تعريف خود را داراست و در عين حال بين آنها ارتباط ضروري وجود دارد. در اين مقاله، ابتدا نظر افلاطون را در باره يگانگي فضيلت و ناسازگاري بين اين دو نظر براساس گفتگوهاي پروتاگوراس و لاخس مطرح و سپس با مراجعه به گفتگوهاي پاياني وي (جمهوري، مرد سياسي، قوانين) نظر نهايي او را در باره اين موضوع بيان مي كنيم.

Socrates claims that all virtues are the same, and this unity of virtues in his view means that virtue is knowledge. Plato, under the influence of his teacher believed in the unity of virtues; however, his view is not free of ambiguity at first glance. This is introduced in the dialogues between Protagoras and Laches. The virtues introduced in these two dialogues are: piety, courage, temperance, justice and wisdom. He clearly believes in the unity of virtues but this unity is expressed in two different ways: (1) There is one virtue with five different names; (2) Every one of these virtues has its own essence and definition but all virtues are necessarily related. The present article first discusses the unity of virtues and the inconsistency between the two views expressed in the dialogues between Protagoras and Laches and then, with reference to the final dialogues (Republic, Statesman, Laws) presents his final views.