بررسي رابطه‌ي بين رضايت شغلي با رفتار شهروند سازماني كارشناسان دانشگاه تهران

بررسي رابطه‌ي بين رضايت شغلي با رفتار شهروند سازماني كارشناسان دانشگاه تهران

چكيده هدف پژوهش حاضر، «بررسي رابطه‌ي بين رضايت شغلي با رفتار شهروند سازماني كارشناسان دانشگاه تهران» است. جامعه‌ي آماري تحقيق (1530) نفر از كارشناسان دانشگاه تهران بود، كه از بين آنها تعداد 136 نفر به روش نمونه گيري تصادفي ساده و بر اساس فرمول كوكران انتخاب شدند. ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش، شامل پرسشنامه‌ي پودساكف و همكاران(1990) و همچنين شاخص توصيف شغلي(JDI) اسميت، كندال و هولين(1969) مي‌باشد، كه پايايي آنها از طريق ضريب آلفاي كرونباخ به ترتيب 87/. و 79/. به دست آمد. به منظور تحليل داده‌ها، از آزمون‌هاي همستگي پيرسون و رگرسيون گام به گام وآزمون تي مستقل استفاده گرديد. نتايج آزمون همبستگي پيرسون حاكي از آن بود، كه بين رضايت شغلي با رفتار شهروند سازماني و مولفه‌هاي آداب اجتماعي، نزاكت و وجدان كاري رابطه‌ي مثبت و معناداري وجود دارد. همچنين تمامي مولفه‌هاي رضايت شغلي(ارتقا، سرپرستي، حقوق، كار، همكاران) با رفتار شهروند سازماني رابطه‌ي معنيا پيدا كردند. نتايج همجنان حاكي از آن بود، كه از ميان ابعاد پنج گانه‌ي رضايت شغلي، تنها مولفه‌هاي حقوق و همكاران، توانايي پيش‌بيني رفتار شهروند سازماني كارشناسان را دارند. نتايج حاصل از آزمون تي نيز نشان داد كه بين متغير جنسيت و رفتار شهروند سازماني نيز ارتباط معناداري وجود دارد و زنان از ميانگين بيشتري برخوردارند. واژه‌هاي كليدي: رضايت شغلي، رفتار شهروند سازماني، وجدان كاري، نزاكت، نوع دوستي، آداب اجتماعي، جوانمردي.