مباني فلسفي - كلامي جنگ و جهاد از منظر اديان

اديان الهي كه به حقيقت يكي بيش نيستند و به تعبير قرآن همگي آيين اسلام به شمار مي‏آيند و تفاوت در شريعت و اصول عملي، معيار تعدد آن‏هاست، به مثابه لطف ويژه الهي از طريق پيامبران اولوالعزم براي تامين سعادت دنيوي و اخروي انسان‏ها فرستاده شده‏اند، ولي آيين اسلام به‏معناي شريعت پيامبر خاتم كه در ميان همه شرايع الهي با عنوان شريعت اسلام سهله و سمحه مطرح است و خداوند تنها نسبت به اين شريعت وعده مصونيت از تحريف داده، گذشته از عدم تحريف، به حكم ويژگي سهله و سمحه بودن، در بسياري از مسايل اجتماعي - سياسي نسبت به ديگر شرايع موضع اصلاحي دارد. در مسيله جنگ و جهاد نيز اين معنا به صورت ملموسي به چشم مي‏خورد كه مبين صفت مهيمن بودن قرآن نسبت به ديگر كتب آسماني است. نويسنده در اين مقاله در دو بخش جداگانه كوشيده است كه اين واقعيت را به صورت روشني تبيين نمايد