مقايسه اثر ژل ليدوكايين و پيروكسيكام موضعي با تزريق وريدي پتيدين در كاهش درد بيماران در حين سنگ‌شكن برون اندامي

مقايسه اثر ژل ليدوكايين و پيروكسيكام موضعي با تزريق وريدي پتيدين در كاهش درد بيماران در حين سنگ‌شكن برون اندامي

چكيده : مقدمه و هدف: سنگ شكن برون اندامي‌يك روش غير تهاجمي‌براي شكستن سنگ‌هاي دستگاه ادراي با استفاده از امواج شوك آكوستيك مي‌باشد، ولي اثر اين امواج باعث ايجاد درد موقت در محل ورود امواج و ناراحتي عمقي احشايي مي‌شود،. كه نياز به تجويز مسكن در طي اين اقدام را ضروري مي‌سازد. هدف از اين مطالعه مقايسه تاثير اضافه كردن ژل ليدوكايين يا پيروكسيكام موضعي به پتيدين با تزريق وريدي پتيدين به تنهايي در كاهش درد بيماران در حين عمل بود . مواد و روش‌ها: اين مطالعه، يك پژوهش كارآزمايي باليني است كه در سال 1388 بر روي 159 بيمار كه جهت عمل سنگ شكن برون اندامي به بيمارستان آيت الله كاشاني شهر كرد مراجعه نمودند، انجام شد. بيماران به صورت تصادفي ساده به 3 گروه تقسيم شدند؛ در گروه اول 5/0 ميلي گرم به ازاي هر كيلوگرم، پتيدين وريدي به تنهايي، گروه دوم ژل پيروكسيكام و گروه سوم ژل ليدوكايين موضعي نيم ساعت قبل از عمل استفاده شد. در حين عمل نيز هر كدام از بيماران كه درد غير قابل تحمل داشتند، مجدداً 5/0 ميلي‌گرم به ازاي هر كيلوگرم پتيدين وريدي تزريق گرديد و ميزان درد بيماران بر اساس پرسشنامه MC Gill اندازه‌گيري شد. داده‌‌هاي جمع‌آوري شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌هاي آماري آزمون آناليز واريانس پارامتري، ناپارامتري كروسكال واليس و آزمون تعقيبي دان تجزيه و تحليل گرديد. يافته‌ها: ميانگين درد در گروه اول (پتيدين ) 9/6 ± 2/6 و در گروه دوم (ژل پيروكسيكام) 7/2±2/3 و در گروه سوم ( ژل ليدوكايين ) 1/3 ± 9/3 بود. اختلاف ميانگين درد در گروه اول و دو گروه ديگر معني‌دار بود( 01/0 > p). ميانگين ميزان مصرف داروي پتيدين در گروه اول 16±24 ميلي‌گرم، در گروه دوم 13±10 ميلي‌گرم و در گروه سوم 9 ± 5 ميلي‌گرم بود. اختلاف ميانگين مصرف داروي مخدر در گروه اول با دو گروه ديگر معني‌داري بود(01/0 > p). نتيجه‌‌گيري: اين مطالعه نشان داد، استفاده از ژل ليدوكايين يا پيروكسيكام باعث كاهش درد بيماران پس از انجام سنگ شكن برون اندامي شده و نياز به مصرف داروي مخدر را كاهش مي‌دهد.