هيستومورفولوژي پيوند بافت تازه تخمدان موش‌هاي نژاد بالب‌سي در عضلات ناحيه پشتي

هيستومورفولوژي پيوند بافت تازه تخمدان موش‌هاي نژاد بالب‌سي در عضلات ناحيه پشتي

چكيده: مقدمه و هدف: تا به حال روش‌هاي مختلفي جهت حفظ قابليت باروري در دختران و زنان جوان مبتلا به سرطان مورد توجه قرار گرفته‌اند. يكي از شاخص‌ترين اين روش‌ها پيوند بافت تخمدان مي‌باشد. با وجود موفقيت نسبي اين روش، بحث‌هاي گوناگوني در خصوص مكان مناسب پيوند و روش‌هاي مختلف انجام پيوند وجود دارد. مطالعه حاضر به منظور بررسي هيستومورفولوژيك پيوند بافت تاره تخمدان به دو روش داخل عضلاني و ما بين عضلاني در موش‌هاي نژاد بالب‌سي انجام شد. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه تجربي كه در سال 1388 در دانشگاه علوم پزشكي همدان انجام شد، پيوند بافت تازه تخمدان در تعداد 20 سر از موش‌هاي 6 هفته‌اي ماده نژاد بالب سي كه در 14ـ12 روزگي تخمدان آنها برداشته شده بود، به دو روش داخل عضلاني و ما بين عضلاني در عضلات ناحيه پشتي صورت پذيرفت. از تخمدان موش‌هاي ماده 14ـ12 روزه به عنوان بافت پيوندي استفاده شد. موش‌هاي دريافت كننده پيوند به مدت 4 هفته به صورت يك روز در ميان يك واحد هورمون محرك فوليكولي به صورت داخل صفاقي دريافت كردند. در پايان هفته دهم تمامي ‌موش‌هاي دريافت كننده پيوند كشته شده و بافت تخمدان پيوندي خارج گرديد. كليه نمونه‌ها جهت بررسي وضعيت رگ‌زايي و ماندگاري فوليكول‌ها مورد بررسي قرار گرفتند. داده‌هاي جمع‌آوري شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون آماري تي مستقل تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: در گروه پيوند بين عضلاني كليه پيوندهاي بافت تازه تخمدان دژنره شدند و هيچ رگ‌زايي جديدي مشاهده نشد. در گروه پيوند داخل عضلاني به غير از 2 مورد رد پيوند، در مقاطع تهيه شده علي‌رغم آن كه در برخي مناطق بافت پيوندي نقاط نكروتيك كوچك مشاهده شد، ليكن بيشتر بافت تخمداني از نظر ظاهري سالم بود و در داخل آن فوليكول‌هاي ابتدايي و فوليكول‌هاي اوليه، ثانويه و آنترال مشاهده شد. به غير از كاهش معني‌دار در تعداد فوليكول‌ها و اندازه كوچك‌تر فوليكول‌ها در بافت پيوندي در مقايسه با گروه كنترل(05/0p < )، هيچ تفاوتي عمده ديگري در مورفولوژي، هيستولوژي و روند بلوغ فوليكول‌ها در ميان تخمدان‌هاي پيوندي و گروه كنترل وجود نداشت. نتيجه‌گيري: پيوند بافت تازه تخمدان در داخل عضلات ناحيه پشتي بدون نياز به پايه عروقي، داراي قابليت رگ‌زايي جديد، بقاي مناسب فوليكول‌هاي ابتدايي و تكامل طبيعي و قابل توجه فوليكول‌هاي در حال رشد مي‌باشد. دژنره شدن كليه بافت‌هاي پيوندي در گروه پيوند ما بين عضلاني نشان‌گر نامناسب بودن اين مكان جهت انجام پيوند است.