مقابله ماباتمدن غرب

وقتي از مقابله ما با تمدن غرب سخن مي‏رود، اولين سوالي كه به ذهن متبادر مي‏گردد، چرايي اين وضعيت است. چرا از اتحاد سخن نمي‏رود؟ قطعاً بايد تضادي دركار باشد ويا لااقل احساس آن موجود باشد كه وضعيت چنين است لذا بايد جست كه اصلاً آيا چنين تضادي يا احساسي واقعاً وجود دارد يا نه، يا اصلاً معقول هست يا نيست. اين مقاله درجستجوي پاسخي، ابتدا علل ممكنه موجد يا توجيه گر مقابله ما با غرب را دنبال مي‏كند واز دو عامل » خارجي يا بيگانه بودن« و بر » باطل بودن « غرب، عامل نخست راپي مي‏گيرد وبا نظر به تعريف »ما« و» ذات ما« و رسيدن به اين نتيجه كه »ذات ما« همان تاريخ ملي ماست، »خارجي بودن« رابرمبناي تداول يا عدم تداول يك چيز دربستر اين تاريخ ملي معني مي‏كند. سپس با تكيه برمعناي فرهنگ و لحاظ كردن اين دو دريك معنا، واثبات اينكه نيازهاي طبيعي برنيازهاي مادي ارجحيت دارد، و با تكيه بر اينكه تمدن زاييده تلاش انسان درجهت بهبود معيشت مي‏باشد، واجزاي تمدن همسان ترقي يا تنزل مي‏كنند ولذا رشد مادي آن بررشد اخلاقي دليل تواند بود، ونيز اينكه تمدن به لحاظ ابداع از آن ملتي خاص است اما به لحاظ قابليت گسترش وتداول به هيچ ملتي متعلق يا منحصر نيست، لذا كسي حق ندارد آن را از ديگران دريغ كند ويا به بهانه خارجي بودن از استعمال آن منع كند. وبالاخره اينكه تجدد همان شيوه‏هاي نويني است كه درمسير تاريخ زندگي ملل رخ مي‏دهد وسنت شيوه‏هاي تداول يافته وپيشيني هستند كه روزي خود درعصري نماد تجدد بودند ولذا با نظر به شرايط فعلي مقابله ما باغرب مقابله سنت است با تجدد وملاك پذيرش اين شيوه‏هاي نوين جز برمدار صلاح يا فساد انگيزي آنان نتواند بود ومعيار تشخيص اين صلاح وفساد درك علمي از شرايط امروزين زندگي است