رويكردهاي نظري به مسيله پيشگيري از جرم (با تاكيد بر رويكرد جامعه‌شناختي و مديريت استراتژيك)

رويكردهاي نظري به مسيله پيشگيري از جرم (با تاكيد بر رويكرد جامعه‌شناختي و مديريت استراتژيك)

اساسا اصل پيشگيري از وقوع جرم مستلزم رويكردي راهبردي نسبت به مفهوم امنيت بوده و نيازمند اقدامات زمينه‌اي و فرهنگي است تا در بلندمدت در جامعه نهادينه شود. معيارهاي اجتماعي پيشگيري از جرم ريشه در جامعه‌محوري، كنش عقلاني شهروندان و سرمايه اجتماعي دارد. جامعه‌محوري در پليس نوعي بازگشت مجدد پليس به جامعه است؛ آن هم نه يك بازگشت فيزيكي و ظاهري، بلكه بازگشت رويكردي و نگرشي كه اصل پيشگيري از وقوع جرم و اصل رضايت شهروندي، نتيجه آن است. معيارهاي عقلاني اصل پيشگيري نيز ريشه در منافع و مصالحي دارد كه با تامين امنيت پيشگيرانه، متوجه جامعه مي‌شود. سرمايه اجتماعي، ظرفيت‌ها و استعدادهاي نهفته در بطن جامعه است كه در بستر نهادهاي مدني و رسمي بروز مي‌كند و به پليس امكان مي‌دهد تا اعتماد، مشاركت مردمي و نهادهاي مدني را در جهت كنترل هرچه بهتر جامعه و اعمال مقررات پيشگيرانه پليسي به كار گيرد.

Fundamentally, prevention of crime requires a leading approach to the notion of security and needs basic and cultural actions to be eternalized in a long run. Social standards of preventing crimes have roots in community orientation, rational actions of citizens and community wealth. To be community oriented in police forces means the return of police to society. This return is not physical but it is in a manner that two principles named "prevention of crime" and "satisfaction of citizens" are resulted by it. Rational standards of prevention depends on benefits of society which provided by preventive security. The community wealth and hidden potential talents of society will appear in formal and civic institutes and let the police to have people and civic organizationsʹ confidence and cooperation in controlling and applying police preventive provisions.