آزمون نظريه بارو – ريكاردو در تابع مصرف ايران

Testing the Barro-Ricardo Theorem of Consumption Function in Iran

نظريه بارو – ريكاردو حكايت از عدم تاثير كسري بودجه دولت بر مصرف دارد. اين دو، با الهام از نظريه دوره زندگي و درآمد دايمي بيان مي‌دارند، چون دولت از طريق استقراض از مردم، كسري بودجه خود را تامين مي‌كند و در آينده براي پرداخت اين بدهي از طريق افزايش ماليات، آن را تامين مي‌نمايد، لذا مصرف تغييري نمي‌كند. اين نظريه، در مورد ايران آزمون شد و با تخمين تابع مصرف ايران، نتيجه مزبور در مورد ايران تكرار شد. اما چون به طور معمول در ايران، كسري بودجه عمدتاً از طريق گسترش نقدينگي و از طريق استقراض از بانك مركزي يا فروش ارز و نه استقراض از مردم تامين شده است، لذا مي بايد به دنبال دلايلي ديگر مبني بر خنثي بودن كسري بودجه دولت در ايران بود.

Abstract According to Barro-Ricardo theorem, government budget deficit has not an effect on the consumption. Inspired by the theory of life cycle and permanent income, they believe that, since the government finances the budget deficits through issuing bonds, in future government will offset it by increasing taxes. Therefore, the consumption does not change. In this paper we test this theory and get positive result by estimating the consumption function of Iran. In Iran budget deficit is usually financed by expansion of liquidity through borrowing from central bank or by selling foreign currencies and not by issuing bonds. Therefore the budget deficit in Iran will remain neutral as a result.