رويكرد تحليلي به بافت هاي نا مناسب شهري-بافت فرسوده شهر بندرعباس

چكيده بافت هاي قديمي و مساله دار نيازمند به حركتي كنترل شده در جهت ادامه زندگي خود هستند. اين حركت در قالب يك الگوي بهسازي و نوسازي تبلور مي يابد. اين الگو امري است مداوم كه-در نهايت مي بايد به سيستمي خود جوش تبديل شود. اين امر آني و سريع نيست بلكه فرايندي حساس و پيچيده است كه نياز به طراحي برنامه هاي هدفمند كوتاه مدت، ميان مدت و بلند مدت دارد و براي دست يابي به ساماندهي و احياي موفقيت آميز، به شناخت دقيق بافت قديمي و كل سيستم شهر و نظام منطقه اي نياز است. شهر بندرعباس با دارا بودن خصايص كلان شهري از حيث اهميت در سطح منطقه و كل كشور با مسايل كالبدي متعددي روبرو است كه از جمله اساسي ترين آن بافت هاي نابسامان و فرسوده اين شهر است كه با وسعتي معادل1500 هكتار چهره شهر را به بدترين شكل ممكن ارايه داده. مسايل فرهنگي اجتماعي و عدم تجانس در بافت هاي اجتماعي علاوه بر مسايل كالبدي بر اين نابساماني دامن زده است. طرح هاي جامع تهيه شده نيز به عنوان يكي از برنامه هاي مهم كالبدي شهر با توجه به ماهيت و شرح خدمات خود هيچ گونه توجّهي به اين معضل اساسي شهر نداشته و فضاهاي نابسامان موجود را بدون هيچ گونه طرحي در طرح تفصيلي به حال خود گذاشته و طبق شرح خدمات تيپ به يك سري مسايل ديكته شده پرداخته و از طرفي رشد اين فضاها نيز ناشي از عدم اجراي به موقع طرح جامع در طول مدت سپري شدن افق طرح مي باشد. طرح هاي عمران و بهسازي تهيه شده كه در مقياس كوچك و به صورت موضعي و براي مقطع زماني خاص تهيه شده، نتوانسته گره گشاي اين مشكل شهر باشد. در راستاي اين امر پژوهش حاضر سعي بر آن دارد به بررسي و ارزيابي بافت هاي مساله دار شهري با تآكيد بر بافت پرمعضل بندرعباس پرداخته و راهكارهايي جهت ساماندهي و تجديد حيات اين بافت 1500هكتاري ارايه دهد.