حكمروايي مطلوب شهري بر بنيان سرمايه اجتماعي: آزمون نظم نهادي- فضايي ارتباطي و فاعليت مندي غير اقتصادي مطالعه موردي: كلان شهر تبريز

حكمروايي مطلوب شهري بر بنيان سرمايه اجتماعي: آزمون نظم نهادي- فضايي ارتباطي و فاعليت مندي غير اقتصادي مطالعه موردي: كلان شهر تبريز

حكمروايي مطلوب شهري فصل مشترك تمام كنشگران اجتماعي است و ريشه در چشم انداز مديريت عمومي نو دارد كه از اواخر دهه 1980 با ابتكار عمل بانك جهاني و مركز اسكان بشر سازمان ملل و ساير نهادهاي بين المللي در ادبيات توسعه وارد شده است و در واقع رهيافتي ساختار شكنانه به برنامه ريزي توسعه شهري دارد و با مشاركت و كنش متقابل ميان بازيگران اصلي مديريت شهري يعني جامعه مدني، حكومت و بازار و بخش خصوصي، از يگانه الگوي توسعه شهري و مبتني بر عقلانيت ابزاري گذر كرده و متشكل بر بنيان سرمايه اجتماعي شهروندان و عقلانيت ارتباطي،‌ الگوي جايگزينِ شهرنشيني ارتباطي را پيش مي گيرد. در اين مقاله با استدلال قياسي و با توجه به تعدد مولفه هاي حكمروايي مطلوب شهري، شاخص هاي آن متناظر با متغيرمستقل تحقيق، يعني سرمايه اجتماعي انتخاب شده است. جامعه آماري مورد نظر به منظور سنجش متغير وابسته تحقيق( حكمروايي مطلوب شهري) شامل شهرداري تبريز به عنوان نهاد دولتي و رسمي، شوراي شهر به عنوان فراگيرترين نهاد مدني و شهروندان و بخش خصوصي به عنوان مولفه بازار مي باشد كه نتايج تحقيق همبستگي معني داري را بين خلق و ايجاد حكمروايي مطلوب شهري از رهگذر جامعه مدني و سرمايه اجتماعي نشان مي دهد.

Urban good governance is the consensus point of all social actors that traces back to New Public Management viewpoint that it was entered to development literature by the agency of World Bank and Habitat and some other international agents since the late of 1980s and it has deconstruction view to urban planning and by participation and interaction between the main actors of urban management, that is , civil society, government and market and private sector, passing from the only pattern of city development that based on instrumental rationality and construct on the base of social capital of citizenship and communitarian rationality, take the substitute pattern of communitarian urbanization. In this article by deductive reasoning and by taking consideration to variety of urban good governance components, its indices were selected parallel with independent variable of research as social capital. Given statistical society to evaluate the dependent variable of research (urban good governance) is Tabriz municipality as formal and government agent, city council as the most pervasive civil agent and citizenship and private sector as market component. Conclusions of research articulate there are meaningful correlation between creating of urban good governance through civil society and social capital.