نقش فناوري در كارآمدي سامانه‌هاي حفاظتي

باوجود اينكه بحث «حفاظت» از بديهيات بوده و تمام جوامع بشري از ديرباز ضرورت حفاظت را پذيرفته‌اند؛ ليكن عواملي از جمله عدم خطرپذيري مديران در سنت شكني، فقدان انعطاف‌پذيري در سامانه‌هاي آموزشي و به كارگيري شيوه‌هاي جديد آموزش مبتني بر فناوري، عدم اختصاص اعتبار موردنياز، مهيا نبودن سازوكار لازم براي پذيرش تغيير و تصميم‌گيري جديد و موارد ديگر، موجب شده است مديران سازمان‌ها كمتر به طراحي و اجراي سامانه‌هاي حفاظتي رغبت نشان داده و عملاً از همان روش‌هاي سنتي بهره‌ گيرند. حال اين سوال مطرح است كه نقش فناوري در افزايش كارآمدي سامانه‌هاي حفاظتي كدام است؟ پاسخ به اين سوال، مستلزم طرح سوالات فرعي ديگري است كه ابتدا بايد به آنها پاسخ داده شود. از جمله اينكه، مفهوم فناوري كدام است؟ نقش و تاثير فناوري در فعاليت‌هاي اطلاعاتي كدام است؟ نقش و تاثير فناوري در فعاليت‌هاي ضداطلاعاتي و حفاظتي كدام است؟ سامانه‌هاي حفاظتي، مولفه‌ها و عوامل تاثيرگذار آن كدام است؟ در اين مقاله تلاش شده است ضمن اشاره مختصر به تاثيرگذاري چند نمونه از فناوري‌ در حفاظت، آثار مثبت اين فناوري و ضرورت بهره‌مندي از آن در طراحي سامانه‌هاي حفاظتي كارآمد، تشريح و عوامل موثر در شكل‌‌گيري آنها به همراه اصول شش گانه طراحي سامانه حفاظتي بيان گردد.