روي كرد حقوق بشري به نيازهاي اشخاص كم‌توان (در پرتو كنوانسيون مربوط به حقوق اشخاص كم‌توان 2006)

هدف اين مقاله مطالعه ي حقوق بشر اشخاص كم‌توان در پرتو كنوانسيون مربوط به حقوق اشخاص كم ‌ توان و سنجش آن در اسناد ملي است. در 13 دسامبر 2006، مجمع عمومي سازمان ملل متحد كنوانسيون مربوط به حقوق اشخاص كم‌توان و پروتكل اختياري آن را تصويب كرد. انعقاد اين كنوانسيون، نقطه ي عطف مهمي در بازشناسي نيازها و نگراني-هاي اشخاص كم‌توان بر اساس موازين حقوق بشر مي باشد. كنوانسيون مربوط به حقوق كم‌توانان، به پرشمارترين اقليت جهان اجازه مي دهد تا حقوق خود را مطالبه نمايند و بر اساس فرصت هاي برابر با سايرين در فعاليت‌هاي ملي و بين المللي كه مورد حمايت و شناسايي معاهدات خاص قرار گرفته اند، مشاركت نمايند. اين جستار، به روي كردهاي مختلف در خصوص نگرش به نيازهاي اشخاص كم‌توان در جامعه و نيز زمينه هاي فكري تصويب كنوانسيون و تلاش ها و فعاليت هايي كه در سال هاي گذشته در حقوق بين‌الملل براي احياي حقوق اشخاص كم‌توان به مثابه حقوق بشر صورت گرفته، مي-پردازد. سپس متن كنوانسيون مورد ارزيابي و مطالعه قرار مي گيرد و با نگرش نقادانه، كمك هاي احتمالي معاهده ي مزبور را براي واقعيت بخشيدن به حقوق افراد كم‌توان مورد بررسي قرار مي‌دهد. از مطالعه ي كنوانسيون و پروتكل اختياري آن نتيجه مي شود كه حقوق بشر از مرحله‌ي «شناسايي و ظهور حق» در قرن بيستم به دوران «اجرايي شدن» در آغازين سال هاي قرن بيست و يكم وارد شده است.