امكان استنتاج فلسفه تعليم و تربيت از وجودشناسي اسلامي

امكان استنتاج فلسفه تعليم و تربيت از وجودشناسي اسلامي

براساس فلسفه تعليم و تربيت نظري و رويكرد استنتاجي در آن، نظريه و عمل تربيتي نيازمند مابعدالطبيعه است. اين رويكرد مبتني بر اين پيش‌فرض است كه بايدها و ارزش‌ها از هست‌ها و واقعيت‌ها استنتاج مي‌شود و همچنين هر حكمت نظري، نوع خاصي از حكمت عملي را ايجاد مي‌كند. اين نوشتار درصدد است تا با اثباتِ «امكان استنتاج فلسفه تعليم و تربيت از وجودشناسي اسلامي»، برخي از دلالت‌هاي تربيتي وجودشناسي اسلامي را استنتاج نمايد. در فلسفه اسلامي همه مباحث فلسفي و مسايل مابعدالطبيعي به مباحث وجودشناسي گره خورده است و عمده‌ترين مباحث اين نوع از وجودشناسي عبارت‌اند از: تمايز ميان ماهيت و وجود، اصالت وجود، تشكيك در حقيقت وجود و اشتداد وجودي. با توجه به اين اصول، مطالب اين پژوهش در دو قسمت: الف) تاثير وجودشناسي اسلامي بر انسان‌شناسي و تربيت؛ ب) تاثير وجودشناسي اسلامي بر علم‌شناسي و تعليم، شكل گرفته است.

Based on philosophy of theoretical education and its inferential approach, theory and practices of education requires metaphysics. This approach insists on the presupposition that musts and values deduce from beings and realities. Also, every type of theoretical wisdom creates a certain kind of practical reason. Through this article, the author is to confirm the possibility of deducing the philosophy of education from an Islamic perspective and inferred some educational implications of Islamic ontology. In Islamic philosophy, all philosophical discussions and metaphysical issues inextricably bound to ontology. Most important discussions - relating to this type of ontology - are as follows: the distinction between nature and existence, the primacy of existence, gradation of being and intensity of being. Considering the aforementioned principles, the article has formed from two main parts; first, the influence of Islamic ontology on anthropology and education, and its impact on the science studies and training.