پوپر و بازانديشي در فرايند يادگيري

پوپر و بازانديشي در فرايند يادگيري

اين مقاله با استفاده از روش تحليلي و توصيفي، به تبيين رويكرد پوپر در تعليم و تربيت و به‌ويژه، فرايند يادگيري مي‌پردازد. بررسي آراي پوپر بيانگر آن است كه انديشه‌هاي وي طيف گسترده‌اي از موضوعاتي چون فلسفه علم، معرفت‌شناسي، فلسفه اولي، علوم، رياضيات، هنر و... را دربر مي‌گيرد. اعتقاد پوپر به عقل و التزام وي به عقلانيت و تكريم انسان و توجه به مسيله سعادت و رضايت، همچنين ديدگاهش در معرفت‌شناسي، مبني بر بررسي و اصلاح خطاها به مدد عقل و شواهد تجربي كه خردگرايي انتقادي نام گرفته، دلالت‌هايي براي حوزه تعليم و تربيت دارد. از ديد پوپر، تكرار در اكتشاف و يادگيري نقشي ندارد. وي از تعليم و تربيت تقليدي انتقاد مي‌كند و تعليم تربيت خلاقانه و فعالانه را مي‌پذيرد. ديدگاه پوپر در معرفت‌شناسي، يادگيري مسيله‌محور و يادگيري دموكراتيك دانش‌آموز را در كلاس به دنبال دارد.

Using an analytical and descriptive method, this research paper was to explain Popperʹs approach to education in general, and the process of learning in particular. By reviewing Popperʹs ideas, it was clear that his thoughts involved an extended area of subjects such as philosophy of science, epistemology, metaphysics, mathematics, art and etc. His belief to reason and rationality, as well as, respecting human, his/her happiness and consent and his approach to epistemology based on the recognition and correction of errors by using reason and empirical evidences which is called critical rationalism, have had some implications for education. In this point of view, frequency has not any role in finding and learning. Popper criticized imitative education and accepted a creative and active one. His approach in epistemology has followed with problem-based learning and democratic learning of students in the classroom.