واكنش چغندرقند به شوري آب آبياري در مراحل مختلف رشد ريشه

واكنش چغندرقند به شوري آب آبياري در مراحل مختلف رشد ريشه

به?منظور تعيين واكنش به شوري آب در چهار مرحله رشد چغندرقند شامل كاشت تا سبز شدن، سبز شدن تا استقرار، استقرار تا بسته شدن كانوپي و بسته شدن كانوپي تا برداشت مطالعه?اي در اصفهان در قالب طرح كرت?هاي يك بار خردشده بر پايه بلوك?هاي كامل تصادفي با چهار تكرار انجام شد. به اين منظور سه رقم چغندرقند (7233-P29*MSC2، ICو 7233) در 11 تيمار مديريت مصرف آب شور در مراحل مختلف رشد مورد مقايسه و ارزيابي قرار گرفتند. براساس نتايج سه سال آزمايش بالاترين عملكردريشه و عملكرد قند به تيمار شاهد تعلق داشت كه كمترين شوري آب آبياري را دريافت كرده بود. افزايش شوري آب عملكردريشه و عملكرد قند را كاهش داد. كمترين كاهش عملكردريشه در مرحله چهارم رشد و بيشترين واكنش به شوري در مرحله اول رشد مشاهده شد. آبياري با آب با شوري هشت دسي?زيمنس بر متر در مراحل سوم و چهارم رشد تاثيري بر كاهش عملكردريشه نداشت ولي در مرحله اول رشد به?صورت معني?دار عملكردريشه را كاهش داد. تيماري كه در تمام مراحل رشد با آب داراي شوري 12 دسي?زيمنس بر متر آبياري شده بود كمترين عملكردريشه را نسبت به شاهد آزمايش داشت. آبياري با آب داراي شوري 12 دسي?زيمنس بر متر در مرحله چهارم رشد تاثيري بر عملكردريشه نداشت ولي از مرحله دوم به بعد تاثير معني?داري بر عملكردريشه داشت و مقدار آن را به طرز چشمگيري كاهش داد. آب آبياري با شوري هشت و 12 دسي?زيمنس بر متر در طي فصل رشد به?ترتيب معادل 24 و 33 درصد عملكردريشه را در مقايسه با شاهد كاهش داد. با كاهش شوري آب مي?توان مرحله حساسيت به شوري در چغندرقند را به تعويق انداخت. با افزايش شوري آب آبياري از 8 هشت به 12 دسي?زيمنس بر متر، عملكردريشه از مرحله دوم رشد به بعد به طرز قابل ملاحظه?اي كاهش يافت. براساس نتايج، بيشترين حساسيت به شوري در مراحل اول و دوم رشد چعندرقند مي?باشد و با افزايش شوري آب آبياري حساسيت به شوري در چغندرقند افزايش مي يابد.

In order to study the effect of irrigation water salinity on quality and quantity of sugar beet (Beta vulgaris) at four growth stages, an experiment was conducted in Rudasht Salinity and Drainage Research Center from 2004-2006. In this experiment, 11 different water salinity treatments and three sugar beet cultivars (IC, 7233 & 7233-P29*MSC2) were considered using split plot design based on randomized complete block design with four replications.The results showed that the increase in irrigation water salinity from 4 to 8 and from 8 to 12 ds/m EC caused significant reduction in root yield (RY), sugar yield (SY) and white sugar yield (WSY). The highest belonged to the check treatment. The least reduction in root yield and the highest response to salinity were observed at the 4th and first growth stages, respectively. Irrigation with 8 ds/m EC of water had no significant effect on RY at the third and fourth growth stages, but at the first growth stage it significantly decreased RY .Irrigation water with 12 ds/m EC had no significant effect on RY at fourth growth stage, but at the other growth stages significantly decreased RY. Irrigation with 8 and 12 ds/m EC decreased RY about 24, 33 percent as compared to the check at all growth stages, respectively. By increasing the irrigation water salinity from 8 to 12 ds/m, RY was dramatically decreased from the second growth stage afterwards. It can be concludedthat the first and second growth stages have the highest sensitivity to salinity and that the increased soil salinity results in increased sensitivity of sugar beet to salinity.