بررسي اثر ضد‌قارچي گياه نعناع فلفلي (L. Mentha piperita) بر قارچ‏هاي بيماري‌زاي گياهي

بررسي اثر ضد‌قارچي گياه نعناع فلفلي (L. Mentha piperita) بر قارچ‏هاي بيماري‌زاي گياهي

مقدمه: استفاده از عصاره‌هاي گياهي به دليل داشتن خواص دارويي، ضد‌قارچي، ضد‌باكتريايي و آنتي‌اكسيداني متابوليت‌هاي ثانويه در كنترل عوامل ميكروبي رو به پيشرفت است. هدف: بررسي فعاليت ضد‌قارچي و يافتن حلال مناسب در استخراج متابوليت‌هاي موثر گياه نعناع فلفلي به منظور كنترل قارچ‌هاي بيماري‌زاي گياهي. روش بررسي: اندام‌هاي هوايي گياه نعناع فلفلي پس از جمع‌آوري خشك شده و عصاره آن با استفاده از حلال‌هاي آب، متانول، اتانول، استون و كلروفرم استخراج شد. تاثير عصاره‌ها بر روي چهار گونه قارچ بيماري‌زاي گياهي، شامل Rhizoctonia solani، Fusarium oxysporum، Phytophthora drechsleri و sorokiniana Bipolaris به دو روش ديسك كاغذي و اختلاط با محيط كشت مورد بررسي قرار گرفت. نتايج: نتايج مطالعه براي دستيابي به بهترين حلال براي استخراج مواد بازدارنده رشد قارچ نشان داد كه آب بهترين حلال براي استخراج مواد بازدارنده از نعناع فلفلي است. عصاره استخراج شده با حلال متانول و استون‌ تاثير كمي بر رشد ميسليومي قارچ‌ B. sorokiniana داشتند و عصاره اتانولي و كلروفرمي به كلي فاقد اثر قارچ ايستايي Fungistatic بودند. در بررسي شيب غلظت عصاره، F. oxysporum و B. sorokiniana در غلظت دو ميلي‌گرم بر ديسك كاغذي، تحت تاثير قرار گرفتند؛ حال آنكه رشد ميسليومي دو قارچ ديگر در غلظت چهار ميلي‌گرم بر ديسك كاغذي، تحت تاثير قرار گرفت. در روش اختلاط با محيط كشت، عصاره آبي در غلظت 500 پي پي ام به طور كامل از رشد P. drechsleri و در غلظت 1000 پي پي ام از رشد‌ B. sorokiniana جلوگيري كرد. حال آن كه در مورد دو قارچ ديگر حتي در غلظت 2000 پي پي ام نيز رشد به طور كامل متوقف نشد. نتيجه‌گيري: نتايج اين تحقيق بيانگر قابليت گياه نعناع فلفلي در كنترل قارچ‌هاي بيماريزاي گياهي مي‏باشد. همچنين مي‌توان گفت كه آب بهترين حلال براي استخراج مواد ضد‌قارچي از اين گياه مي‌باشد.

Background: Using plant crude extracts on the control of microbial agents is increasing, because of medicinal, antifungal, antibacterial and antioxidant properties of plant-based secondary metabolites. Objective: The present work was conducted to find out antifungal activity of peppermint and access to the best solvent to elicit antifungal metabolites from peppermint. Methods: Aerial parts of peppermint were dried and crude extracts were obtained using water, methanol, ethanol, acetone and chloroform. The antifungal activity of this plant was evaluated on mycellial growth of phytopathogenic fungi, Rhizoctonia solani, Fusarium oxysporum, Phytophthora dershleri and Bipolaris sorkiniana using two different methods, paper disc and agar diffusion. Results: The results of the tested solvents demonstrated that water is the best to elicit the inhibitory compounds from peppermint. Methanol and acetone extracts had little inhibitory effects on B. sorkiniana while ethanol and chloroform extracts could not elicit inhibitory compounds against all of tested fungi. The mycellial growth of F. oxysporum and B. sorkiniana was inhibited at the concentration of 2mg/paper disc while the other two fungi was affected at the concentration of 4 mg/paper disc. In agar diffusion method, aqueous extract completely supperesed the growth of P. dershleri and B. sorkiniana at 500 and 1000 ppm of the crude extract, respectively. However, the mycellial growth of R. solani, F. Oxysporum was not completely supperesed even at 2000 ppm. Conclusion: From these results it was concluded that peppermint possesses sufficient in vitro activity on the control of tested phytopathogenic fungi. Besides, it can be stated that water is the best solvent among the tested solvents for extracting the antifungal compounds from peppermint.