تحليل اخلاق: «تقوي، ملكات، رفتار»

بر اساس آن‌چه دانشمندان و انديشمندان سلف از واژه‌ي اخلاق تعريف كرده‌اند، اخلاق عبارت است از ملكات و سجاياي نفساني و شخص اخلاقي كسي است كه به آن ملكات و سجايا متصف باشد. اما اين تعريف كه امروزه نيز مورد قبول است نسبت به رفتار شخص اخلاقي مواجه‌اي ندارد و موضع اخلاق را نسبت به كسي كه متصف به صفات اخلاقي است اما بر حسب اتفاق مرتكب فعلي غيراخلاقي مي‌شود معلوم نمي‌كند. در اين مقاله با رويكردي تحليلي و بحث منطقي علاوه بر پذيرش تعريف فوق نسبت به تك‌تك رفتار اشخاص نيز مواجه‌اي ابطال‌گرايانه خواهيم داشت و پس از تبيين مفهوم واژه‌ي تقوا به تعريفي جامع از شخص اخلاقي مبادرت خواهيم نمود. اين تعريف كه براي اولين بار در اين مقاله عنوان مي‌شود نظريه‌اي جديد در باب تعرف اخلاق است و با تلفيق معناي واژه‌ي تقوا و اخلاق، شخص اخلاقي را شخص با تقوايي مي‌داند كه علاوه بر آن‌كه به صفات اخلاقي متصف است نسبت به تك‌تك رفتار و كردار خود نيز حساس است و دغدغه دارد.