سبك ادبي عرفاني ميبدي در ترجمه قرآن

كشف الاسرار و عده الابرار اثر گرانقدر ابوالفضل رشيد الدين ميبدي در حوزه ترجمه و تفسير، بخصوص تفسير عرفاني قرآن است كه اغلب پژوهشها در باب اين اثر بيشتر حول محور بخش سوم كتاب ميچرخد، حال آنكه بخش اول كشف الاسرار ترجمه اي زيبا از آيات و واژه هاي قرآني است كه كمتر مورد توجه قرار گرفته است. اين نوشتار به تحليل ترجمه ميبدي در سه محور زبان و فكر و ادب ميپردازد و بر آن است كه نشان دهد كه علاوه بر اينكه ميبدي از كتابهايي چون لسان التنزيل در ترجمهخويش استفاده كرده ، خلاقيت نگاه شاعرانه و عارفانه خويش را در ترجمه آيات نيز دخيل كرده است. از رهگذر اين پژوهش در مييابيم كه ميبدي نه تنها به انتخاب واژه هاي فارسي معادل لغات عربي دست ميزند بلكه به لايه هاي پنهان معنايي آنها نيز نظر دارد و با رعايت امانتداري انديشه هاي صوفيانه و ادبي خويش را در بافت كلام به كار ميگيرد.

Abulfazl Rashideddin Meybodi’s precious work, Kashf-Al- Asrar and Odat- Al- Abrar book, has been written in the field of translation and interpretation, particularly Quran Gnostic Interpretation where many studies about this work have been conducted concerning to third chapter of this book, while the first chapter of Kashf-Al- Asrar comprises an aesthetic translation from Quran verses and terms which have been less noticed. The present article deals with an analysis of Meybodi’s translation in three axes of language, thought and literature, tending to indicate that in addition to using some books like Lesan-Al- Tanzil in his translation, Meybodi involved his creativity in poetic and mystic view for translation of verses. In this course, through the present study we find that Meybodi not only selects Persian terms against their Arabic equivalents but also pays attention to their semantic hidden strata and uses his theosophical and literary thoughts in word texture by observing trusteeship.