تكثر نظام هاي منطقي: مقايسه ديدگاه هاي منطق دانان قديم و جديد

تكثر نظام هاي منطقي: مقايسه ديدگاه هاي منطق دانان قديم و جديد

پيش از ظهور منطق جديد، نظام منطقيِ رايج بي بديل مي نمود. اما منطق كلاسيك، با نظام هاي متعددي روبه روست كه خود را منطقي و هماورد منطق كلاسيك مي-دانند. اين نظام ها، اغلب مبتني بر پيش فرض هاي خاص فلسفي هستند و قواعد منطقي متفاوتي را طرح مي كنند. در مواجهه با اين نظام ها، پرسشي فلسفي مطرح مي شود مبني بر اينكه آيا اساساً كثرت در نظام و/يا قواعد منطقي ممكن است؟ فيلسوفان منطق جديد، پاسخ هاي متنوعي به اين پرسش داده اند. بسياري به اين امكان قايل نيستند، امّا دلايل اين عده متفاوت است. فيلسوفان و منطق دانان قديم، به صراحت اين پرسش را مطرح نكردند ولي مي توان از سخنان آنها استنباط كرد كه اگر آنها در مقابل اين پرسش قرار مي گرفتند پاسخ منفي قاطعي به آن مي دادند. در اين مقاله مي كوشيم تا نشان دهيم موضع آنها در اين باب موضع واقع گرايانه است و قواعد و صدق هاي منطقي را جزي معقولات ثاني منطقي (با توسّعي در معناي آن) مي دانند