بررسي تجربي جذب سولفيد هيدروژن در يك برج جذب بستر متحر ك

در اين مقاله حذف سولفيد هيدروژن (H2S) از يك جريان گازي توسط محلول كيلات آهن در يك برج جذب بستر متحرك مورد مطالعه قرار گرفته است. آزمايش هايي در شرايط عملياتي گوناگون صورت پذيرفته است. دبي گاز درمحدوده ??-?? lit/min دبي محلول كيلات آهن درمحدوده ?/?-?/? lit/min غلظت سولفيد هيدروژن(H2S) در محدوده????-???? ppmمتغير بوده و دو ارتفاع استاتيكي بستر، ??و cm ??، و دو آكنه با قطرهاي ? و 5/2cm مورد بررسي قرارگرفته اند. نتايج حاصله بيانگر آن است كه ميزان جذب گاز سولفيد هيدروژن با افزايش ارتفاع استاتيكي بستر، افزايش مي يابد، زيرا با افزايش ارتفاع استاتيكي بستر، سطح تماس و زمان تماس فازهاي گاز و مايع افزايش مي يابد. همچنين با افزايش دبي محلول كيلات آهن به دليل در دسترس قرارگرفتن مول هاي براي واكنش، ميزان جذب افزايش بيشتري از فريك (Fe3+ ) براي واكنش، ميزان جذب افزايشمي يابد. البته افت فشار نيز با افزايش پارامترهاي مذكور افزايش مي يابد، بنابراين ميزان افزايش اين پارامترها با محدوديت مواجه مي باشد. بررسي ساير پارامترها نشان داد كه در شرايط عملياتي يكسان، افزايش عواملي مانند قطر آكنه ها، غلظت سولفيد هيدروژن و دبي گاز، به دليل كاهش سطح تماس بين فازها، نسبت مولي Fe3+ / H2S و زمان اقامت، موجب كاهش ميزان سولفيد هيدروژن مي گردد. تعيين محدوده مناسب نسبت دبي مايع به دبي گاز (L/G) از ملزومات اساسي جهت طراحي برج جذب بستر متحرك مي باشد. لذا با توجه به نتايج اخذ شده، اين نسبت بسته به غلظت گاز سولفيد هيدروژن خوراك و قطر آكنه مورد استفاده در محدوده 8-?? lit/m3 تعيين گرديد.