بررسي ارتباط تعهد سازماني با رضايت شغلي كاركنان بيمارستان روان پزشكي شهيد بهشتي كرمان

تعهد سازماني نوعي حالت رواني است كه بيانگر تمايل، نياز يا الزام فرد جهت ادامه خدمت در سازمان مي باشد. رضايت شغلي به عنوان گستره اي كه افراد شغلشان را دوست دارند يا دوست ندارند تعريف مي شود.1 اين دو در افزايش بهره وري سازماني و نگهداري نيروي انساني كارآمد به ويژه در مراكزي با سختي كار بالا نظير بيمارستان هاي روان پزشكي اهميت دارند. تحقيقات نشان داده است ميان رضايت شغلي و تعهد سازماني، هم چنين ميان سن و سابقه كار با متغيرهاي ذكر شده روابط مثبت وجود دارد. از طرفي رضايت شغلي با ميزان درآمد و نوع استخدام ارتباط دارد.3-1 عوامل سازماني و اجتماعي بيشترين نقش را در پيش بيني رضايت شغلي و تعهد سازماني دارند و در اين ميان نقش عوامل فردي از همه كمتر مي باشد.3 هدف از اين پژوهش توصيفي كه روي 198 نفر از كاركنان بيمارستان روان پزشكي كرمان در سال 87 با روش سرشماري و با استفاده از پرسشنامه هاي استاندارد انجام گرفت، تعيين ميزان و ارتباط تعهد سازماني و رضايت شغلي و ارتباط آن ها با متغيرهاي جمعيت شناختي و تعيين متغيرهاي پيش بيني كننده اين دو متغير بود. تجزيه و تحليل داده ها با نرم افزارSPSS-16 و آزمون هاي همبستگي و رگرسيون انجام شد. در اين پژوهش 1/41 درصد مرد و 9/58 درصد زن با ميانگين سني32/8±37 سال شركت داشتند.7/66 درصد افراد از شغل خويش ناراضي و 3/33 درصد رضايت داشتند. ميانگين رضايت شغلي67/0±7/2 و ميانگين تعهد سازماني 29/0±26/3 بود. علت رضايت شغلي پايين مربوط به نارضايتي از حقوق و ارتقاي شغلي بود. ميان تعهد سازماني و رضايت شغلي ارتباط مثبتي وجود داشت. (38/0=r ،001/0 > p) كه همخوان با بسياري از پژوهش هاست. هم چنين ميان تعهد با سن (14/0=r ،04/0=p) و سابقه كار (16/0=r ،02/0=p) و ميان رضايت باسن(17/0=r ،019/0=p)، سابقه كار (17/0=r ،018/0=p) و ميزان درآمد(14/0=r ،04/0=p) روابط مثبتي وجود داشت. اين مي تواند ناشي از شناخت و دانش بيشتر كاركنان مسن تراز مسايل موجود و نحوه كار در سازمان، تعادل ميان سطح انتظارات آن ها از سازمان و واقعيات موجود در آن، مزايايي كه ار شديت و تجارب براي آن ها دارد و افزايش دلبستگي هاي عاطفي آن ها به سازمان باشد. بررسي رابطه درآمد و رضايت نشان مي دهد هرگاه تفاوت درآمدي افراد حدود مقدار ميانگين درآمدها باشد و يا در مقايسه با سايرين افراد حدود دو برابر ميانگين، درآمد داشته باشند، رابطه معنادار مي شود. مستخدمين دايم نسبت به موقت رضايت شغلي بالاتري داشتند (14/0=r ،04/0=p) اين نياز به تحقيقات بيشتري دارد چرا كه متغيرهايي نظير ميزان درآمد، امنيت شغلي و حمايت هاي اجتماعي بر متغير فوق موثرند. رضايت از سرپرستي بهترين پيش بيني كننده رضايت شغلي (39/0=? ،95/0=2r ،001/0 > p) و تعهد عاطفي بهترين پيش بيني كننده تعهد سازماني بود (74/0=? ،1=2r ،001/0 > p). پيشنهاد مي گردد مديريت سازمان با بهبود درآمد، تدوين ملاك هاي واضح و واقعي براي عملكرد و ارتقاي شغلي و بالا بردن امنيت شغلي كاركنان، سطح رضايت شغلي و با افزايش مزيت هاي رقابتي سازمان نسبت به سازمان هاي مشابه با توجه به پايين بودن تعهد مستمر، تعهد سازماني را افزايش دهد. ]م ت ع پ ز ،‌ 12 (2): 51 [