عنوان مقاله :
اثر يك جلسه تمرين مقاومتي برونگرا بر برخي عوامل انعقاد خون دانشجويان پسر غير فعال
عنوان به زبان ديگر :
اثر يك جلسه تمرين مقاومتي برونگرا بر برخي عوامل انعقاد خون دانشجويان پسر غير فعال
پديد آورندگان :
قنبري ، عليرضا نويسنده Ghanbari, alireza , طيبي، سيد مرتضي نويسنده Tayebi, .S.M , دلروز، حسن نويسنده كارشناس ارشد فيزيولوژي ورزش، دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي دانشگاه آزاد اسلامي واحد آيتاله آملي، آمل، ايران Delrouz, .H
اطلاعات موجودي :
فصلنامه سال 1390 شماره 32
كليدواژه :
Activated Partial Thromboplastin Time , Exercise , fibrinogen , Prothrombin , پروترومبين , زمان نسبي ترومبوپلاستين فعال شده , فيبرينوژن , ورزش
چكيده فارسي :
چكيده
سابقه و هدف
اگر چه تا به حال فعال شدن دستگاه انعقاد خون در پاسخ به فعاليت بدني تا حدودي مشخص شده است، اما سهم فعاليت برونگرا يا اكسنتريك در فعال شدن آن هنوز مشخص نيست؛ بنابراين، هدف از تحقيق حاضر بررسي اثر يك جلسه تمرين مقاومتي برونگرا بر برخي عوامل انعقاد خون در مردان غيرفعال بود.
مواد وروشها
در يك مطالعه نيمه تجربي، 12 دانشجوي داوطلب غيرفعال به صورت تصادفي انتخاب و به دو گروه تجربي و كنترل تقسيم شدند. گروه تجربي، تمرين بازگشت كنترل شده(اكستنشن) از حركت فلكشن آرنج را كه دربردارنده يك انقباض برونگراست، اجرا كردند. زمانهاي خونگيري به منظور اندازهگيري عوامل انعقادي شامل 30 دقيقه پيش، بلافاصله، 2 و 24 ساعت پس از آزمون بود.
يافتهها
فيبرينوژن پلاسما، در 24 ساعت پس از آزمون افزايش معناداري يافت(05/0p < )، اما اثر بين گروهي و اثر متقابل گروه و زمان معنادار نبود. زمان پروترومبين تغيير معناداري نيافت؛ زمان نسبي ترومبوپلاستين فعال شده كاهش معناداري در 24 ساعت پس از آزمون (01/0 p < ) داشت. پلاكت و شاخصهاي آن نيز تغيير معناداري را نشان ندادند.
نتيجه گيري
ورزش برونگرا به شيوه تحقيق حاضر سبب افزايش انعقاد خون ميگردد، به طوري كه اين فعالشدگي احتمالاً از طريق مسير انعقاد دروني و نه بيروني صورت ميگيرد، هم چنان كه توسط كاهشي در زمان نسبي ترومبوپلاستين فعال شده و عدم تغيير زمان پروترومبين نشان داده شد. هم چنين عدم تغيير معنادار فيبرينوژن، پلاكت و شاخصهاي مورفولوژيك آن ميتواند منسوب به حجم كم عضلات درگير و تنها نوع برونگراي انقباض باشد.
چكيده لاتين :
Abstract
Background and Objectives
Coagulation system activation in response to physical activity is already to some extent determined and known, but the effect of eccentric contraction exercise on its activation is not specified. The purpose of this study was to investigate the effect of a single session eccentric resistance exercise on some coagulation factors of inactive males.
Materials and Methods
Twelve male students volunteered to participate in this study and were divided randomly to experimental and control groups. Experimental group performed a controlled return movement from elbow flexion exercise as eccentric contraction. Blood sampling was implemented 30 min before, and immediately after exercise test; it was also done 2 and 24 h after the exercise test.
Results
Statistical analysis revealed that plasma fibrinogen elevated significantly over 24 h after test (pre: 2.56 ± 0.23 and 24h post: 2.84 ± 0.24). Prothrombin time did not change significantly but significant decrease was found over 24 h after test for activated partial thromboplastin time (pre: 43.05 ± 3.33 and 24h post: 26.65 ± 0.61). Platelet counts and its indices did not change significantly.
Conclusions
Eccentric exercise as defined in our research somehow caused a blood coagulation increase and this activation is probably accomplished through intrinsic pathways and not extrinsic ones. It showed a decrease in activated partial thromboplastin time, without any change in prothrombin time. Insignificant changes in plasma fibrinogen, platelet and its morphologic indices could be related to both inclusion of low volume of muscles and eccentric type of contraction.
اطلاعات موجودي :
فصلنامه با شماره پیاپی 32 سال 1390
كلمات كليدي :
#تست#آزمون###امتحان