نقش سيستم دفاع موشكي در ايجاد بازدارندگي هسته‌اي؛ بررسي رفتار امنيتي ـ نظامي ايران

نقش سيستم دفاع موشكي در ايجاد بازدارندگي هسته‌اي؛ بررسي رفتار امنيتي ـ نظامي ايران

سياست كاهش تسليحات هسته‌اي امريكا و تاكيد بر سلاح‌هاي متعارف ازجمله سيستم دفاع موشكي و نقش آن در بازدارندگي هسته‌اي، پرسش‌هاي بسياري را در مورد اهداف و پيامدهاي استقرار اين سيستم به‌وجود مي‌آورد. ازجمله اين پرسش‌ها آن است كه آيا اساساً اين سيستم قادر به ايجاد بازدارندگي هسته‌اي مي‌باشد و همچنين استقرار آن، چه تاثيري مي‌تواند بر رفتار امنيتي ـ نظامي ساير كشورها و به‌طور مشخص جمهوري اسلامي ايران داشته باشد. بر اين مبنا پرسش اصلي مطرح در اين نوشتار آن است كه آيا سيستم دفاع موشكي، قادر به ايجاد بازدارندگي هسته‌اي است؟ فرضيه‌اي كه آزمون مي‌شود اين است كه سيستم دفاع موشكي نه‌تنها نمي‌تواند نقش قابل ملاحظه‌اي در ايجاد بازدارندگي هسته‌اي ايفا كند بلكه در بُعد پيامدها، مي‌تواند به مسابقه تسليحاتي دامن زند و سطح ناامني و بي‌ثباتي را افزايش دهد. تحريك دشمنان و رقباي اصلي، تحريك حلقه‌هاي پيراموني دشمنان و رقباي اصلي، بازگشت جريان تحريك به نقطه آغازين و احتمال برداشت تهاجمي به‌جاي برداشت تدافعي ازجمله مسايلي است كه در بخش پيامدها به آن پرداخته مي‌شود. ازآنجا كه امريكا يكي از اهداف تقويت سپر دفاع موشكي خود در اروپا را مقابله با حمله احتمالي ايران مطرح مي‌كند، در پرسش فرعي چنين عنوان مي‌شود كه استقرار سيستم دفاع موشكي از سوي ايالات متحده چه تاثيري مي‌تواند بر رفتار امنيتي ـ نظامي ايران بگذارد؟ در اين مقاله چنين ادعا مي‌شود كه استقرار اين سيستم به دريافت ناامني از سوي ايران دامن مي‌زند و ايران را به‌سمت اتخاذ «استراتژي متقابل دفاعي» و يا «استراتژي متقابل تهاجمي» سوق مي‌دهد. به‌عبارت ديگر چه استراتژي امريكا در اين اقدام تدافعي باشد ـ چنان‌كه خود مدعي آن است ـ و چه تهاجمي ـ آنچه ايران و برخي از كشورها از آن برداشت مي‌كنند ـ تهديد عليه امنيت كشور است و راهكاري كه در قبال آن اتخاذ مي‌شود «استراتژي متقابل» است.