رابطه‌ي زمان تزريق دوز كم فنتانيل و مهار پاسخ واكنش قلبي عروقي بدن در زمان لوله‌گذاري تراشه

رابطه‌ي زمان تزريق دوز كم فنتانيل و مهار پاسخ واكنش قلبي عروقي بدن در زمان لوله‌گذاري تراشه

زمينه وهدف: هنگام لوله‌گذاري داخل تراشه از فنتانيل براي جلوگيري از اختلالات هموديناميك استفاده مي‌شود. از آنجايي‌كه دوزهاي بالاي فنتانيل داراي عوارض جانبي مي‌باشد، بهتر است از كمترين دوز فنتانيل استفاده شود. از طرفي جهت حصول بيشترين اثر فنتانيل با دوز كم، اين دارو بايد در زماني مناسب تجويز گردد. هدف از اين مطالعه تعيين رابطه‌ي بين زمان تجويز دوز كم فنتانيل قبل از لوله گذاري جهت جلوگيري از پاسخ‌هاي هموديناميك به لوله‌گذاري مي‌باشد. روش بررسي: اين مطالعه يك كارآزمايي باليني بود كه بر روي 120 بيمار با وضعيت فيزيكي I‌يا II درجه بندي انجمن متخصصين بيهوشي آمريكا كه تحت عمل جراحي با بيهوشي عمومي بودند و بر طبق جدول اعداد تصادفي انتخاب شدند، انجام گرفت. گروه‌هاي II،III،IV وV فنتانيل با دوز 2 ميكروگرم در كيلو‌گرم به ترتيب 1، 3، 5 و10 دقيقه قبل از لوله‌گذاري دريافت كردند. گروه I هيچ‌گونه دارويي دريافت نكرد. سپس القاي بيهوشي انجام گرديد. بيماران از راه دهان لوله‌گذاري شدند. ميزان ضربان قلب، فشارخون سيستوليك، دياستوليك و متوسط يك دقيقه بعد از لوله‌گذاري ثبت و ميزان اختلاف آن با مقدار پايه سنجيده شد. يافته‌ها: گروه III كمترين تغييرات را در ضربان قلب، فشارخون دياستوليك و فشارخون متوسط نسبت به پايه داشت. فشارخون سيستوليك گروه IV با تفاوت اندك نسبت به گروه III، كمترين تغييرات را نشان داد. نتيجه‌گيري: بهترين زمان تجويز فنتانيل با دوز كم جهت جلوگيري از واكنش قلبي عروقي بدن به لوله گذاري، 3 دقيقه قبل از لوله‌گذاري است.