حذف رنگزاي راكتيو Remazol Black B از آب آلوده با استفاده از پسماندهاي ليگنوسلولزي ساقه كلزا

حذف رنگزاي راكتيو Remazol Black B از آب آلوده با استفاده از پسماندهاي ليگنوسلولزي ساقه كلزا

در اين تحقيق پتانسيل استفاده از پسماندهاي ليگنوسلولزي ساقه كلزا براي حذف رنگزاي راكتيو Remazol Black B از محيط آبي با استفاده از محلول رنگزا مصنوعي بررسي شد. مطالعات ايزوترم جذب با غلظت‌هاي مختلف نشان داد كه فرآيند جذب اين رنگزا بر روي پسماندهاي ساقه كلزا هم از مدل لانگميور و هم از مدل فرويندليش تبعيت مي‌كند ولي ضريب همبستگي مدل لانگميور بيش از مدل فرويندليش است. با استفاده از مدل لانگميور، حداكثر ظرفيت جذب اين رنگزا 32.8 ميلي‌گرم بر گرم محاسبه شد. به علاوه، سينتيك جذب نشان داد كه جذب اين رنگزا از سينتيك شبه درجه دوم تبعيت مي‌كند. ظرفيت جذب اين رنگزا توسط پسماند ليگنوسلولزي ساقه كلزا در مقايسه با ساير مواد ليگنوسلولزي مطالعه شده بيشتر است و مي‌تواند به عنوان يك جاذب مقرون به‌صرفه براي حذف اين رنگزا از پساب‌ها استفاده شود.

In this study the potential of canola stalks to ramove of reactive Remazol Black B from artificial aqueous solution were studied. Adsorption isotherm study using various concentrations showed that the Remazol Black B absorption was well described by both Langmuir and Freundlich isotherms, but Langmuir model with a higher correlation coefficient was better fitted than Freundlich model. Using Langmuir model, the highest adsorption capacity was found 32.8 mg/g. Kinetic study showed that the adsorption of RBB of canola stalks obeyed the pseudo-second order kinetic model. The adsorption capacity of canola stalks was higher than that obtained for other lignocelluloses raw materials, and it could be applied as a cost-effective absorbent for treatment of wastewater containing of Remazol Black B.