بررسي اثر قلياييت بر روي ويژگي‌هاي خمير سوداي گونه راش با استفاده از مدل‌هاي رگرسيوني

در اين مطالعه اثر ‌مقدار قليا برروي بازده، عدد كاپا و چگونگي مصرف قليا در پخت سوداي گونه‌ي راش با استفاده از مدل‌هاي رگرسيوني مورد بررسي قرار گرفت. نتايج اين تحقيق نشان داد كه استفاده از مدل‌هاي رگرسيوني براي بررسي روابط بين بازده، عدد كاپا و قلياي مصرف شده مفيد مي‌باشد. بدين منظور پخت‌هايي با پنج غلظت 30، 40، 50، 60 و70 گرم در ليتر در پنج زمان مختلف بر روي چيپس‌هايي با ابعاد 3-5 سانتيمتر طول، 1-2 سانتيمتر پهنا و 5/0 ميليمتر ضخامت انجام شد. نتايج نشان داد با افزايش قليا در مايع پخت، زمان لازم براي دستيابي به خميرهايي با بازده يكسان و يا عدد كاپاي معين كاهش مي‌يابد. سرعت واكنش‌هاي ليگنين‌زدايي در اعداد كاپاي پايين‌تر از 30 به طور قابل توجهي كاهش يافت. در يك عدد كاپاي معين با افزايش مقدار قليا از ميزان بازده قابل دست‌يابي كاسته شد. درصد مصرف قليا نيز بر مبناي قلياي اوليه با افزايش غلظت مايع پخت از 30 به 70 گرم در ليتر به طور منظمي كاهش يافت، اما مقدار قلياي مصرفي الگوي تغييرات متفاوتي در اعداد كاپاي بالاتر و پايين‌تر از 30 نشان داد.

In this work effect of initial alkali charge were investigated on the yield and kappa number of soda beech pulp and alkali consumption pattern. The results indicated that, the regression models are useful for studying the relations between yield, kappa number and alkali consumption. Soda cooking was performed in 30, 40, 50, 60 and 70 gr.lit-1 initial alkali concentration and five different cooking times. The chips dimensions were in the range of 3-5 cm length, 1-2 cm width and 0.05 cm thickness. The results showed that increasing of alkali charge decreased the time of cooking in the same yield or kappa number. Deligninifaction decreased significantly in kappa number lower than 30. In the same kappa number, increased alkali charge gave a lower yield. The alkali consumption was regularly decreased with increasing of initial alkali charge from 30 to 70 gr/lit, but alkali charge consumption pattern varied in less and more than 30 kappa numbers.