بررسي تاثير برنامه مراقبتي بر اساس الگوي سازگاري «روي» بر ميزان سازگاري فيزيولوژيك بيماران ديابتي نوع دو

بررسي تاثير برنامه مراقبتي بر اساس الگوي سازگاري «روي» بر ميزان سازگاري فيزيولوژيك بيماران ديابتي نوع دو

مقدمه و هدف: به كارگيري الگوي سازگاري «روي» براي بيماران ديابتي، به بررسي دقيق، برنامه مراقبتي، طبق اصول اين الگو نيازمند است؛ اما مطالعه اي اينچنين در حيطه پرستاري كشور ما انجام نشده؛ لذا هدف اين مطالعه، تعيين تاثير برنامه مراقبتي بر اساس اين الگو بر ميزان سازگاري فيزيولوژيك بيماران ديابتي نوع دو است. مواد و روش‌ها: مطالعه به صورت نيمه تجربي در دو گروه و طي دو مرحله زماني قبل و بعد، در بنياد ديابت پارسيان مشهد (در سال 1388) انجام گرفت. 60 بيمار، به روش غيرتصادفي و در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي به دو گروه اختصاص داده شدند. جمع آوري داده ها با فرم بررسي و شناخت «روي» كه رفتارهاي ناسازگار (بي خوابي، كم تحركي و...) و محرك هاي آنها را تعيين مي كرد و آزمايش هموگلوبين گليكوليزه صورت گرفت كه پيش و پس از مداخله در دو گروه اندازه گيري شد. برنامه مراقبتي طبق نتايج حاصل از فرم بررسي، طراحي و در گروه آزمون 5/2 ماه اجرا و 5/1 ماه پيگيري شد. نتايج حاصل از بررسي اوليه وهموگلوبين گليكوليزه با نرم افزار 17SPSS و با استفاده از آزمون هاي «تي»، «خي – دو» و «ويلكاكسون» تجزيه وتحليل شدند. نتايج: آزمون خي-دو نشان داد كه دو گروه از نظر متغيرهاي دموگرافيك با يكديگر همسان اند. (p > 0.05) آزمون تي زوجي، كاهش معنادار مقدار هموگلوبين گليكوليزه را با ((p < 0.05 و آزمون ويلكاكسون كاهش معنادار تعداد رفتارهاي ناسازگار در گروه آزمون پس از مداخله را نشان دادند ((p < 0.05. نتيجه گيري: استفاده از برنامه طراحي شده در قالب الگوي سازگاري «روي» براي افزايش سازگاري فيزيولوژيك بيماران ديابتي نوع دو در ارايه مراقبت پرستاري پيشنهاد مي شود.

Background and Objective: Applying “Roy’s adaptation model" and care planning based on its principles for diabetic patients needs careful assessment. Since there has not been any study in this field, so, this study was done in order to evaluate the effect of nursing care plan based on “Roy’s adaptation model” on physiologic adaptation in type II diabetics. Materials and Methods: The study was a quasi experimental, in two before and after groups that was done in Parsian Diabetes Foundation in Mashhad in 2009. Samples were 60 diabetic patients selected non-randomly and allocated randomly into two groups. For data gathering, “Roy,s assessment form” and HgA1C test were used. In “Roy’s assessment form”, maladaptive behaviors (immobility, insomnia & etc.) and their stimulators in physiological domain were determined. Then, nursing care plan designed on obtained results and implemented for 2.5 months and a one month follow-up. Then, data repeatedly gathered and analyzed by “Chi-square test, t- test and Wilcocxon test” in SPSS17. Results: Analyzing demographic data in two groups with Chi-square test (x2) showed that they were matched (p > 0.05). Comparison of HgA1c before and after intervention in case group by paired t-test showed a significant difference (p > 0.05). Also, Wilcoxon test showed (p > 0.05) a reduction of maladaptive behaviors in case group after intervention. Conclusion: Applying the "care plan design" based on “Roy’s adaptation model” for increasing physiological adaptation in type II diabetic patients is strongly recommended.