تاثير 12 هفته تمرين مقاومتي بر سطوح استراحتي متغيرهاي هموريولوژي مردان جوان

تاثير 12 هفته تمرين مقاومتي بر سطوح استراحتي متغيرهاي هموريولوژي مردان جوان

ريولوژي زيستي، شاخه‌اي از بيولوژي است كه به مطالعه جريان و تغيير شكل مواد زيستي تحت نيروهاي وارده مي‌پردازد و با تاكيد بيشتر بر خون اين علم را هموريولوژي ناميده‌اند. ارتباط آمادگي جسماني و وضعيت هموريولوژيكي در تحقيقات متعددي گزارش شده است. علي رغم اهميت تمرينات مقاومتي بر سلامت افراد، تاثير اين تمرينات بر هموريولوژي مورد بررسي قرار‌ نگرفته است. بنابراين، هدف تحقيق حاضر بررسي تاثير 12 هفته تمرين مقاومتي فزاينده بر متغيرهاي هموريولوژيكي مردان جوان سالم بود. به همين منظور، تعداد 20 دانشجوي پسر غيرورزشكار سالم به‌طور تصادفي به دو گروه 10 نفره تمرين (ميانگين± انحراف معيار، سن: 7/1±0/22 سال، درصد چربي: 0/2±5/15، قد: 7/3±3/177 سانتي‌متر و وزن: 7/3±5/77 كيلوگرم) و كنترل (ميانگين± انحراف معيار، سن: 1/2±5/22 سال، درصد چربي: 5/2±1/15، قد: 7/2±0/174 سانتي‌متر و وزن: 7/2±4/74 كيلوگرم) تقسيم شدند. آزمودني‌هاي گروه تمرين براي 12 هفته و هر هفته سه جلسه با شدت هاي متفاوتي تمرين كردند. ابتدا، تمرينات با شدت 50 درصد يك تكرار بيشينه (RM-1) شروع شد و در پايان هفته چهارم شدت تمرين به 60 درصد RM-1 و در پايان هفته هشتم به 70درصد RM-1 افزايش يافت. هر جلسه تمرين شامل سه ست 10 تكراري براي هشت حركت پرس سينه، چهارسر ران، پرس سرشانه، دراز و نشست در سطح شيب‌دار، پارويي، كشش پاييني (لت پول)، جلو بازو و پرس پا بود. نمونه‌هاي خوني قبل از تمرين و در انتهاي هفته‌هاي چهارم، هشتم و دوازدهم جمع آوري شدند و براي اندازه گيري ويسكوزيته خون، ويسكوزيته پلاسما، فيبرينوژن، آلبومين، پروتيين تام و هماتوكريت مورد آناليز قرار گرفتند. براي تحليل داده‌ها از تحليل واريانس دو طرفه مكرر با عامل بين گروهي استفاده شد. نتايج نشان دادند كه ويسكوزيته خون، ويسكوزيته پلاسما، فيبرينوژن، پروتيين تام و هماتوكريت در پايان هفته‌هاي چهارم و هشتم كاهش معني‌داري (05/0P < ) داشتند كه هم‌زمان، كاهش معني‌داري در درصد چربي و وزن بدن نيز مشاهده شد (05/0P < ). باوجود اين، با افزايش شدت تمرين به 70درصد RM-1 در چهار هفته پاياني، علي رغم كاهش معني‌دار درصد چربي بدن متغيرهاي هموريولوژيكي تقريباً به سطوح قبل از تمرين بازگشتند. بر اساس يافته هاي تحقيق حاضر، تمرين مقاومتي با شدت هاي 50 و 60درصد RM-1 مي‌تواند سبب بهبود سطوح استراحتي متغيرهاي هموريولوژيكي شود كه با افزايش شدت تمرين، اين تغييرات به سطوح اوليه قبل از تمرين باز مي‌گردند.

A relationship between physical fitness and blood rheology has been shown. In spite of the importance of resistance training for improving health no study has investigated the effects of this exercise modality on hemorheological variables. Therefore, the present study was designed to determine the effects of 12 weeks of progressive resistance training on hemorheological variables. Twenty healthy young males were randomly allocated to either training (Mean±SD, age, 22±1.7 years; body fat, 15.5±2%, height 177.3±3.7 cm, weight, 77.5 kg) or control group (Mean±SD, age, 22.5±2.1 years; body fat, 15.1±2.5 %, height 174.0±2.7 cm, weight, 74.4 kg). The subjects in training group performed 12 weeks of resistance training, 3 sessions per week at different intensities. The training started at %50 of 1-RM and increased to %60 at the beginning of the fifth week and again increased to %70 of 1-RM at the beginning of the 9th week. Each session of the training included performance of 3 sets of 10 repetitions for 8 exercises including bench press, leg extension, military press, incline sit-ups, rowing, lat pull-down, biceps curl, and leg press. Four resting blood samples were taken before training, at the end of 4th, 8th and 12th weeks of training and were analyzed for blood viscosity, plasma viscosity, fibrinogen, albumin, total protein, and hematocrit. Data were analyzed by using the two-way repeated measures of ANOVA with between groups factor. The statistical analysis revealed that blood viscosity, plasma viscosity, hematocrit and fibrinogen were decreased significantly (P < 0.05) at the 4th and 8th weeks of training which were accompanied by decreases in body weight and body fat percent. However, with increasing the exercise intensity during last 4 weeks of training, in spite of decreases in body fat percent the hemorheolocal variables were increased and approximately returned to the pre-training levels. Based on the findings of the present study it could be concluded that resistance training at the 50 and %60 of 1-RM might result in significant improvements in hemorheological variables but with increasing the training intensity these changes reverse and return to the pre-training levels.