تراكم مواد معدني استخوان‌هاي اندام‌هاي فوقاني و تحتاني در دوچرخه‌سواران نخبه مرد

تراكم مواد معدني استخوان‌هاي اندام‌هاي فوقاني و تحتاني در دوچرخه‌سواران نخبه مرد

فعاليت‌هاي بدني تاثيرات يكسان و همانندي روي بافت استخواني ندارند. تحقيقات نشان مي‌دهند كه فعاليت‌هايي كه تحمل‌كننده وزن بدن هستند، باعث افزايش تراكم مواد معدني استخوان‌ها (BMD) مي‌شوند، در حالي كه در رابطه با ورزش‌هايي كه تحمل‌كننده وزن بدن نيستند (مانند دوچرخه‌سواري و شنا) نتايج، ضد و نقيض است. بنابراين، هدف تحقيق حاضر بررسي BMD استخوان‌هاي ناحيه كمر، ران و ساعد در دوچرخه سواران حرفه‌اي است. بدين‌منظور تعداد 29 دوچرخه سوار نخبه مرد (سن 3.92±27.72 سال, قد 6.85±180.7 سانتي متر, وزن 5.46±71.31 كيلوگرم, شاخص توده بدن 1.22±21.90 كيلوگرم بر متر مربع) و تعداد 29 دانشجوي فاقد فعاليت خاص ورزشي (سن 4.70±28.45 سال, قد 6.36±176.9 سانتي‌متر, وزن 8.49±74.47 كيلوگرم, شاخص توده بدن 2.42±23.90 كيلوگرم بر مترمربع) به‌طور داوطلبانه در اين مطالعه شركت كردند. BMDاندام‌هاي آزمودني‌ها توسط دستگاه Lunar DPX اندازه گيري شد و بر اساس نُرم سازمان بهداشت جهاني، در سه گروه نرمال, استيوپني و استيوپوروز جاي گرفتند. نتيجه تحقيق حاضر بيانگر درصد بالاي استيوپني و استيوپوروز در دوچرخه سواران (59 درصد در ناحيه كمر، 38 درصد در ناحيه ران و 38 درصد در ناحيه ساعد) نسبت به آزمودني‌هاي گروه كنترل (به ترتيب 7 درصد در ناحيه كمر ، 3 درصد در ناحيه ران و 17 درصد در ناحيه ساعد) است. همچنين, تراكم مواد معدني استخوان در تمام اندام‌هاي اندازه‌گيري شده در دوچرخه‌سواران به‌طور معني‌داري كمتر از غير ورزشكاران مي‌باشد. در مطالعه حاضر، عوامل تاثيرگذار روي BMD مانند سن و پارامترهاي آنتروپومتريكي، جهت يافتن دلايل احتمالي كاهش BMD در دوچرخه‌سواران مورد بررسي قرار گرفتند و در نهايت متغيرهاي ياد شده توجيه‌كننده آن نبودند. به نظر مي‌رسد تماس با زمين و متقابلاً شوك وارده از طرف زمين به استخوان‌ها به‌عنوان يك عامل مهم در افزايش BMD به‌شمار مي رود. دوچرخه سواران در روز به‌طور ميانگين چهار ساعت و نيم كمتر از افراد عادي با زمين در تماس هستند و در نتيجه ممكن است عدم تماس با زمين، علت اصلي كاهش BMD در آنان باشد.

Little is known about the influence of high-performance cycling on bone health. The bone mineral density (BMD) of 29 elite male cyclists (age, 27.72±3.92 yrs; height, 180.7±6.85 cm; weight, 71.31±5.46 kg; BMI, 21.90±1.22 kg/m2) and 29 sedentary subjects (age, 28.45±4.70 yrs; height, 176.9±6.36 cm; weight, 74.47±8.49 kg; BMI, 23.90±2.42 kg/m2) was measured using dual-energy X-ray absorptiometry (Lunar DPX). The main result of this study is that 59%, 38% and 38% of cyclists have abnormally low BMD values at the lumbar spine, femur and forearm, respectively. In sedentary subjects, this prevalence is 7%, 3% and 17% at the lumbar spine, femur and forearm, respectively. The comparison of BMD of the upper and lower limbs between the two groups showed a significant difference with the sedentary subjects having higher values. To explain the difference in BMD between the two groups, the analysing possible factors associated with bone density such as age and anthropometric parameters showed that the activity of cycling can by itself explain the abnormally low BMD values in cyclists compared to sedentary subjects.