بررسي و تحليل يقين در متون منظوم عرفاني

A survey and analysis of Certainty (YAQIN) in Mystical verse texts

احوال عرفاني يكي از مباحث مهم عرفان و تصوّف اسلامي به شمار مي آيد. سالك در سير استكمالي خود بايد درون را تزكيه و صافي كند تا آماده و شايسته دريافت احوال شود. علاوه بر جايگاه والايي كه يقين در قرآن كريم دارد، عرفا نيز به عنوان يكي از احوال عرفاني، اهميت زيادي براي آن قايل شده و آن را اصل و ريشه همه احوال عرفاني دانسته اند. بيشتر نويسندگان و شاعران به موضوع يقين توجه نشان داده و ابعاد گوناگون آن را تبيين كرده اند. بدين جهت، اين حال عرفاني در متون منظوم بازتاب گسترده اي داشته است. اين مقاله بر آن است كه با مطالعه متون منظوم عرفاني تا پايان قرن ششم هجري، يقين را به عنوان آخرين حال عرفاني نقد و تحليل كند و بازتاب آن را در اين متون تبيين سازد.

Mystical AHVAL is one of the important topics of Islamic mysticism and Sufism. The ascetic in his complementary way has to purify himself to prepare receiving AHVAL. Besides the great situation of certainty (YAQIN) in Quran, mystics pays a lot of attention to it as one mysticism AHVAL and considers it as the base of mysticism AHVAL. Most of poetes pay attention to certainty (YAQIN) topic and describe different aspects of it. Because of this mysticism AHVAL in verse texts , it has a great reflexibility. This article analyses certainty (YAQIN) as the last of mysticism AHVAL and describec, itʹs reflexibility in this text by studying mysticism verse texts until the end of 6th century