مقايسه دو رويكرد يادگيري الكترونيكي سريع و يادگيري الكترونيكي مرسوم در آموزش ضمن خدمت دانشگاه علوم پزشكي تهران

مقايسه دو رويكرد يادگيري الكترونيكي سريع و يادگيري الكترونيكي مرسوم در آموزش ضمن خدمت دانشگاه علوم پزشكي تهران

مقدمه: از آنجايي كه تاكنون مطالعات معدودي به مقايسه يادگيري الكترونيكي سريع و مرسوم پرداخته اند، مطالعه حاضر در سال 1387 با هدف مقايسه ميزان يادگيري، رضايت كاركنان تحت آموزش و زمان صرف شده براي توليد دوره آموزشي با اين دو رويكرد در دانشگاه علوم پزشكي تهران انجام شد. مواد و روش ها: در اين مطالعه مداخله اي 100 نفر از كاركنان به روش تصادفي بلوكي در دو گروه 50 نفري تحت آموزش با دوره آموزشي مبتني بر دو رويكرد، بررسي شدند. محتواي يادگيري الكترونيكي مرسوم توسط طراحي آموزشي آبشاري و نرم افزار Macromedia flash و محتواي رويكرد يادگيري الكترونيكي سريع، با پردازش موازي سه مرحله تحليل، طراحي و تدوين و نرم افزار Adobe Presenter توليد شد. داده ها توسط پيش آزمون، پس آزمون، آزمون پايان دوره، پرسش نامه هاي خودارزيابيِ ميزان يادگيري و رضايت-سنجي كاركنان جمع آوري شدند. نتايج: مقايسه نمره پيش آزمون، پس آزمون، آزمون پاياني و خودارزيابي كاركنان از ميزان يادگيريشان در دو گروه تفاوت معناداري نداشت. رضايت از محتواي آموزشي، شيوه آموزش، برنامه آموزش الكترونيكي و رضايت كلي در دو گروه تفاوت معناداري نداشت. زمان تدوين محتوا در رويكرد يادگيري الكترونيكي مرسوم، 141 روز كاري و در رويكرد سريع 24 روز كاري بود. نتيجه گيري: نظر به عدم تفاوت دو رويكرد مذكور در ميزان يادگيري و رضايتمندي كاركنان و كاهش قابل توجه زمان تدوين دوره، در رويكرد يادگيري الكترونيكي سريع، استفاده از آن براي آموزش الكترونيكي كاركنان دانشگاه ها، پيشنهاد مي شود. واژه هاي كليدي: يادگيري الكترونيكي سريع، يادگيري الكترونيكي مرسوم، رضايت، كاركنان.

Introduction: As there are few studies that compare rapid e-learning with traditional e-learning, this study was carried out in Tehran University of Medical Science in 1387 in order to compare learning rate, trainees’ satisfaction and the time consumed to develop training courses in these two approaches. Methods: In this interventional study, 100 employees were assessed in two 50- staff groups by blocking randomization, one group learned through traditional e-learning and the other by rapid e-learning. The traditional e-learning content development was based on waterfall instructional design by Macromedia flash software. The rapid e-learning content development was based on parallel process of three stages of analysis, design and development by Adobe Presenter software. The data were collected by pre test, post test, final examination; self- report questionnaire of learning and questionnaire of trainees’ satisfaction. Results: There was no significant difference between pre test, post test, final examination scores and self report of learning of the two groups nor was there significant difference between satisfaction of content, delivery method, e-learning program and overall satisfaction in the two groups. The consumed time for developing the course in traditional and rapid e-learning approaches was 141 working days and 24 working days, respectively. Conclusion: The staff learning and satisfaction were not different in these two e-learning approaches but the time needed for content development in rapid e-learning approach was much less, compared to the other approach. Therefore, it is recommended that rapid e-learning be used in electronic staff in-service training in universities. Keywords: Rapid e-learning, Traditional e-learning, satisfaction, Employee.