نياز آموزشي پرستاران در خصوص بيماري ايدز

نياز آموزشي پرستاران در خصوص بيماري ايدز

آلودگي به ويروس HIV و بيماري ايدز به عنوان مهم ترين چالش نظام سلامت در طي دو دهه گذشته هم اكنون در سومين دهه حضور خويش تبديل به يك بيماري همه گير جهاني شده و جامعه جهاني را تهديد مي كند.1 با توجه به اين كه بيماران آلوده به HIV مدت ها بدون علامت هستند يك خطر بالقوه براي ابتلاي پرستاران محسوب مي شوند.2 هر چند تا سال هاي اخير نگراني چنداني در مورد آگاهي مردم در خصوص انتقال و پيشگيري از اين بيماري ها و برخورد با افراد مبتلا وجود نداشته است اما افزايش احتمال همه-گير شدن اين بيماري اين موضوع را جزو الويت هاي بهداشتي قرار داده است لذا با استفاده از برنامه هاي آموزشي سازمان دهي شده بر اساس نيازهاي شناخته شده گروه هاي مختلف مي توان نگرش افراد جامعه را بهبود بخشيد.3 هدف از اين پژوهش توصيفي كه روي 196 نفر از پرستاران شاغل بيمارستان امام خميني(ره) با روش تصادفي ساده انجام شد، بررسي نيازسنجي آموزشي پرستاران در خصوص ايدز بود. در اين پژوهش 21/84 درصد زن و 8/15 درصد مرد با ميانگين سني 5/0±63/35 سال شركت داشتند، اكثريت شركت كنندگان ليسانس (%26/88) و متاهل (%34/67) بودند. 73/66 درصد نمونه هاي مورد پژوهش نسبت به راه هاي انتقال ايدز از آگاهي مثبتي برخودار بودند كه برحسب راه هاي سرايت به ويروس HIV، (%71/85) از راه فراورده-هاي خوني آلوده، (%55/77) با دست دادن، (%34/67) ازشير مادر آلوده به شيرخوار، (%89/69) از مادر باردار به جنين، (%83/91) با تماس جنسي، (%24/62) طي زايمان، (%93/71) از طريق نيش حشرات پاسخ صحيح داده بودند. بين جنس، سن، وضع تحصيلات، عملكرد، سابقه كار باليني و وضعيت استخدام با ميزان نمرات آگاهي تفاوت معني داري مشاهده نشد. با توجه به اين كه پرستاران نقش اساسي در سيستم درماني و برنامه هاي آموزشي اين بيماران ايفا مي كنند بايد داراي اطلاعات و آگاهي هاي كافي و نگرش مثبتي نسبت به اين بيماران باشند. آگاهي پرستاران مي تواند در تسريع و ثمربخشي خدماتي كه به بيماران ايدز ارايه مي شود تاثيرگذار باشد لذا بايد تلاش كرد كه اين سير صعودي ايجاد نگرش مثبت و آگاهي كافي در پرستاران بهبود يابد و اين مهم دست يافتني نمي باشد مگر اين كه آموزش صحيح در مورد بيماري با تاكيد بر روش هايي در برنامه هاي پايه پرستاري و بازآموزي گنجانده شود و هم چنين براي كاهش حساسيت در جهت كمك به اين بيماران بايد جلسات آموزشي در نظر گرفته شود.]م ت ع پ ز، 13(2): 50