تشخيص، درمان و پيشگيري از سكته هاي ايسكميك مغزي براي پزشكان غير نورولوژيست

تشخيص، درمان و پيشگيري از سكته هاي ايسكميك مغزي براي پزشكان غير نورولوژيست

زمينه و هدف: سكته مغزي سومين علت شايع ناتواني و مرگ مي باشد. تشخيص سكته براساس علايم باليني و يا رويت انفاركت در تصويربرداري از مغز است. اقدامات تشخيصي استاندارد و معيار طبقه بندي مشخصي براي تعيين اتيولوژي سكته لازم است. مواد و روش كار: اين مطالعه مروري به تشخيص و درمان انفاركت مغزي به ويژه در شرايط درماني ايران توجه داشته و مخاطب آن پزشكان غير نورولوژيست است. استفاده از جستجوگرهاي اينترنتي علمي معتبر و در بعضي موارد رجوع به كتابخانه ها و بخش مجلات براي استفاده از آرشيو مقالات و كتب چاپ شده مورد نظر بوده است. يافته ها: درمان مرحله حاد سكته در تمام انواع اتيولوژيك آن تقريبا مشابه است. داروهاي نوروپروتكتيو تاثير چنداني در مرحله حاد سكته ندارند. درحال حاضر در تعداد اندكي از مراكز درماني ايران زير ساخت لازم براي ترومبوليز وريدي وجود دارد. براي پيشگيري از سكته بايد عوامل زمينه ساز آن تعيين و كنترل شوند. آسپرين با دوز 80 ميلي گرم روزانه متداول ترين دارو براي پيشگيري از سكته است. مصرف هم زمان 300-200 ميلي گرم دي پيريدامول با آسپرين اثرات پيشگيري كننده آن را افزايش مي دهد. كلوپيدوگرل به مقدار 75 ميلي گرم روزانه داروي انتخابي پيشگيري كننده از سكته در بيماران با زخم معده و يا مبتلايان به بيماري عروق كرونر است. مصرف هم زمان كلوپيدوگرل و آسپرين اثر پيشگيري كننده قوي تري و عوارض خونريزي دهنده بيشتري دارد. مصرف وارفارين در پيشگيري از سكته فقط به بيماراني توصيه مي شود كه امكان انجام مكرر آزمايش انعقادي خون را دارند. جراحي كاروتيد در بيماران با تنگي علامت دار كاروتيد بيشتر از 70 درصد فقط توسط جراحان ماهر عروق توصيه مي گردد. نتيجه گيري: بسياري از بيماران سكته مغزي توسط پزشكان عمومي و متخصصين غير نورولوژي مانند داخلي و قلب و جراحي اعصاب درمان مي شوند. اين مقاله به صورت بازآموزي با توجه به شرايط درماني ايران نوشته شده است.م ت ع پ ز ،‌ 13(3): 8-1

Background: Stroke is the third common cause of disability and death. Diagnosis of stroke is based on its clinical manifestations and/or observation of infarct in the neuroimaging. Standard battery of diagnostic investigations and classification criteria is required for detection of stroke etiology. Materials and Method: This review article deals with the diagnosis and management of brain infarction particularly in our country and is provided for non-neurologists. Using online scientific search engines and in some parts referring to laboratory archives constituted base of this review article. Results: Acute stroke management is almost similar in its various etiologies. Neuroprotective drugs have little value in acute stroke management. At present time, a few Iranian medical centers have infrastructure of thrombolysis therapy. Prevention of stroke is based on the detection and control of its risk factors. Aspirin, 80 mg per day is the most common drug for stroke prevention. Co-administration of aspirin 80 mg/d and Dipyridamole 200-400 mg/d increases the preventive effects of aspirin. Clopidogrel 75 mg/d is the stroke preventive drug of choice in patients with peptic ulcer and coronary artery disease. Co-administration of aspirin and clopidogrel is more effective in stroke prevention but has more hemorrhagic complications. Using warfarin for stroke prevention is suggested only in patients who have facilities for repetitive coagulation tests. Carotid endarterectomy is indicated in symptomatic patients with more than 70% stenosis of extracranial internal carotid artery, if performed only by vascular surgeons experienced in carotid surgery. Conclusion: Many stroke patients are managed by general practitioners and non-neurologists, e.g. internists, cardiologists and neurosurgeons. This review article provides continuous medical education according to Iranian medical curriculum. [ZJRMS, 13(3): 1-8]