مكانيسم هاي اپي ژنتيك و نقش آن ها در بروز سرطان هاي خوني

مكانيسم هاي اپي ژنتيك و نقش آن ها در بروز سرطان هاي خوني

زمينه و هدف: در ايجاد تومورها علاوه بر تغييرات ژنتيكي، تغييرات اپي‌ژنتيك نيز دخيل هستند. فرآيندهاي اپي‌ژنتيك در ايجاد و توسعه بدخيمي‌هاي خوني اهميت خاصي دارند. مهمترين تغييرات اپي‌ژنتيك شامل تغيير در متيلاسيون DNA، تغييرات پس از ترجمه هيستون ها، تغيير وضعيت كروماتين و الگوي ميكروRNAها بوده كه تماما با تومورزايي مرتبط مي‌باشند. بسياري از مسيرهاي مختلف سلولي سهيم در فنوتيپ نيوپلاستيك توسط مكانيسم هاي اپي ژنتيكي در سرطان تحت تاثير قرار مي‌گيرند. مواد و روش كار: مقالات مرتبط با تغييرات اپي ژنتيكي و نقش آن ها در بروز بدخيمي هاي خوني از منبع PUBMED طي سال هاي 1985 الي 2008 با استفاده از كلمات كليدي اپي ژنتيك، بدخيمي هاي خوني، متيلاسيون استخراج شدند. يافته ها: در لوسمي‌هاي لنفوسيتيك مزمن هيپرمتيلاسيون منطقه اي در پروموتر ژن ها منجر به خاموشي آن ها شده است. بسياري از اين ژن ها سركوب كننده تومور هستند. در سندرم هاي ميلوديسپلاستيك نشان داده شده كه CDKN2B (يا P15) كه يك مهاركننده كيناز وابسته به سايكلين بوده و بر چرخه سلولي اثر منفي دارد در سلول هاي بنيادي هماتوپوييتيك مغزاستخوان (CD34+) هيپرمتيله مي‌باشد. درحال حاضر ويدازا و دسيتابين (مهاركننده‌هاي DNAمتيل-ترانسفراز) جهت درمان MDS مورد تاييد قرار گرفته‌اند. اين داروها وضعيت متيلاسيون ژن ها را تغيير داده و آن ها را در وضعيت دمتيلاسيون قرار مي دهند. نتيجه گيري: تغييرات اپي ژنتيك همانند هيپرمتيلاسيون DNA و داستيلاسيون هيستون ها به علت قابليت تغيير در مقايسه با فاكتورهاي ژنتيكي همانند جهش و حذف ژن ها هدف هاي مناسبي در ايجاد درمان هاي جديد مي باشند. در اين مقاله مكانيسم هاي ملكولي اپي ژنتيك، تغييرات اپي ژنتيك در بدخيمي هاي خوني و درمان هاي مبتني بر اپي ژنتيك مورد بررسي قرار مي گيرد.م ت ع پ ز، 13(5): 7-1

Background: Cancer development is not restricted to the genetic changes, but also to epigenetic changes. Epigenetic processes are very important in the development of hematological malignancies. The main epigenetic alterations are aberrations in DNA methylation, post-translational modifications of histones, chromatin remodeling and microRNAs patterns, and these are associated with tumor genesis. All the various cellular pathways contributing to the neoplastic phenotype are affected by epigenetic genes in cancer. These pathways can be explored as biomarkers in clinical use for early detection of disease, malignancy classification and response to treatment with classical chemotherapy agents and epigenetic drugs. Materials and Method: A literature review was performed using PUBMED from 1985 to 2008. Cross referencing of discovered articles was also reviewed. Results: In chronic lymphocytic leukemia, regional hypermethylation of gene promoters leads to gene silencing. Many of these genes have tumor suppressor phenotypes. In myelodysplastic syndrome (MDS), CDKN2B (alias, P15), a cyclin-dependent kinase inhibitor that negatively regulates the cell cycle, has been shown to be hypermethylated in marrow stem (CD34+) cells in patients with MDS. At present both Vidaza and Decitabine (DNA methyltransferase inhibitors) are approved for the treatment of MDS. Conclusion: Unlike mutations or deletions, DNA hypermethylation and histone deacetylation are potentially reversible by pharmacological inhibition, therefore those epigenetic changes have been recognized as promising novel therapeutic targets in hematopoietic malignances. In this review, we discussed molecular mechanisms of epigenetics, epigenetic changes in hematological malignancies and epigenetic based treatments. [ZJRMS, 13(5):1-7] Keywords: Epigenetic, hematological neoplasms, methylation, histone