دخالت احتمالي مورفين و نالوكسان در ايجاد اثر ضد دردي عصاره ي آبي مرزنجوش در موش صحرايي نر

دخالت احتمالي مورفين و نالوكسان در ايجاد اثر ضد دردي عصاره ي آبي مرزنجوش در موش صحرايي نر

زمينه و هدف: از ميان سيستم هاي مختلفي كه در مكانيسم كنترل درد دخيل هستند، نقش سيستم اپيوييدي در مهار درد داراي اهميت زيادي مي باشد. گياه مرزنجوش در طب سنتي داراي خواص ضد دردي بوده و در برخي از مناطق ايران از جمله شمال و شمال غربي، گسترده شده است. تاكنون درباره ي مكانيسم دقيق اثر ضد دردي گياه مرزنجوش گزارشي منتشر نشده است. از اين رو در مطالعه حاضر، اثر تداخلي عصاره ي آبي مرزنجوش با آگونيست گيرنده هاي اپيوييدي (مورفين) و آنتاگونيست آنها (نالوكسان) مورد بررسي قرار گرفته است. روش كار: در اين مطالعه تجربي، 28 سر موش صحرايي نر، با محدوده وزني250-200 گرم، استفاده شد (هر گروه 7 سر). موش ها با تزريق كتامين ( mg/kg rat 80) و زايلازين ( mg/kg rat 10) به صورت داخل صفاقي بيهوش شدند. كانول گذاري در ناحيه بطن چپ مغز با استفاده از دستگاه استريوتاكس و اطلس پاكسينوز انجام گرفت. جهت بهبودي 7-5 روز به حيوانات فرصت داده شد. در مطالعه پايلوت، دوز 3 µg/rat,i.c.v از عصاره به عنوان دوز ضد موثر دردي تعيين گرديد. حيوانات به 4 گروه تقسيم شدند. گروه هاي كنترل (1 و 2) تجويز توام سالين ( 5/0 ml /rat.i.p)/ عصاره 3µg/rat,i.c.v يا سالين µl /rat.i.c.v 0/5 )، گروه هاي اصلي: مورفين ( mg/kg.i.p 2 ) / عصاره ( 3 µg/rat,i.c.v )، نالوكسان ( mg/kg.i.p 1 ) / عصاره (3 µg/rat,i.c.v ) صورت گرفت. سنجش درد با دستگاه Tail flick در دقايق 30،45،60،75،90،120 صورت گرفت. نتايج با نرم افزار SPSS و آزمون آماري Repeated Measurement و ANOVA بررسي گرديد. يافته ها: تجويز توام نالوكسان (mg/kg.i.p 1) به همراه عصاره موجب كاهش معني داري در اثر ضد دردي عصاره گرديد (p < 0/05 ) همچنين، كاهش معني داري در ميانگين پاسخ تاخيري به محرك دردناك در زمان هاي 90 دقيقه و 120 دقيقه بعد از مداخله در مقايسه با گروه كنترل ، در آزمون Tail-Flick مشاهده شد (p < 0/01 ,p < 0/05). نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي مطالعه ي حاضر، مي توان چنين نتيجه گيري كرد كه حداقل قسمتي از اثرات ضد دردي عصاره آبي مرزنجوش از طريق گيرنده هاي اپيوييدي ميانجي گري مي گردد.

Background and Objectives: Opiodergic system has important role in pain control. Origanum vulgare is a folk medicine with analgesic properties which is widely distributed in the north and northwest parts of Iran. The mechanism of therapeutic effects of Origanum vulgare is not understood. The aim of this study was to evaluate the intervention effect of opioid agonist (morphine) and antagonist (naloxone) on analgesic effects of Origanum vulgare. Methods: In this study 28 Male Wistar rats (200-250 g) were used (n=7). The rats were anaesthetized by ketamine (80mg /kg) and xylazine (10mg /kg) and a cannula was inserted into the left ventricle according to atlas of Paxinos characteristics using stereotaxic apparatus. The animals were allowed to recover for 5-7 days .In pilot examination, the effective dose of ORG extract determined 3µg/rat i.c.v. Rats were divided into 4 groups:Control group given saline 0.5ml.i.p/ saline 5µl.i.c.v or ORG 3µg/rat.i.c.v. other groups are morphine (2mg/kg ,i.p) and ORG3µg/rat,i.c.v , Naloxone (1mg/kg,i.p) and ORG 3µg/rat,i.c.v. The latency response of rats to thermal stimulation was recorded (30, 45, 60, 75, 90 &120 min after treatment) by Tail flick test. Repeated Measurement test and ANOVA were used to determine significant differences. Results: There was significant decrease in the pain threshold following the co-administration of ORG extract with naloxone in the Tail flick test. There also was significant decrease in the latency response or pain threshold 90 and 120 min after intervention in naloxone group compared with that in control group (p < 0.05). Conclusion: The results of this study showed that analgesic effect of aqueous extract of Origanum vulgare may be mediated, at least in part, by opioidergic system.