مديريت و برنامه ريزي فضايي مناطق كلانشهري در عصر جهاني شدن اقتصاد (با تاكيد بر منطقه كلانشهري تهران)

در دهه هاي اخير فرايند جهاني شدن اقتصاد ساختار و سازمان اقتصادي-اجتماعي و فضايي ممالك را بگونه اي ملموس تحت تاثير قرار داده است. اين فرايند با يكپارچه نمودن اقتصاد كشورها، موجب سازمانيابي جديدي از مناطق شهري بويژه كلانشهرها در مقياس جهاني شده، كه داراي مناسبات و پيوندهاي تنگاتنگ اقتصادي و اجتماعي هستند . اين مقاله ارتباط فرايند جهاني شدن با توسعه مناطق كلانشهري و بازتابهاي اين پديده در مديريت و برنامه ريزي مكاني-فضايي اين مناطق را مورد بررسي قرار داده است. تحقيق به روش توصيفي و تحليلي و از طريق مطالعه كتابخانه اي و اسنادي انجام گرفته است. نتايج حاصل از مطالعات نظري و موردي مناطق كلانشهري نشان مي دهد، كه تحولات اخير در اقتصاد جهاني بازتاب گسترده اي در تعديل ساختارها و رويكردهاي مديريت و برنامه ريزي مكاني-فضايي اين مناطق داشته است. نتايج حاصل از بررسي سياستها و برنامه هاي فضايي منطقه كلانشهري تهران نيز نشان مي دهد كه با وجود گسستگي در ديدگاههاي توسعه ، حداقل در سياستها و برنامه هاي فضايي دو دهه اخير به تحولات ناشي از جهاني شدن اقتصاد در مناطق كلانشهري و استفاده از قابليتها و توانمنديهاي بالقوه اين منطقه توجه شده است. با اين حال به دليل حاكميت ساختارهاي سنتي مديريت و برنامه ريزي دولتي، عملاً اين منطقه واكنشهاي مناسبي به الزامات ناشي از فرايند جهاني شدن اقتصاد نداشته و از جايگاه مناسبي در سطح ملي، منطقه اي و بين المللي برخوردار نمي باشد.