بررسي و مطالعه هم ريشه‌اي‌هاي غلط بين واژگان فارسي و انگليسي

بررسي و مطالعه هم ريشه‌اي‌هاي غلط بين واژگان فارسي و انگليسي

اين مقاله به بررسي و مطالعه واژگاني كه به اصطلاح هم ريشه اي‌هاي غلط يا گاهي به نام دغل دوستان در بين زبان هاي اروپايي مرسوم است بين فارسي و انگليسي مي‌پردازد. از آن جايي كه در زبان فارسي از ديدگاه زبان شناسي چنين پژوهشي تاكنون كم‌تر صورت گرفته است، سعي ما بر اين خواهد بود كه اجمالاً معناي اين واژه (term) را كه يكي از مفاهيم زبان شناسي (concept) مي‌باشد تا حدّ لازم به مخاطبين خود كه شنونده يا خواننده اين مقاله هستند با در نظر گرفتن پژوهش هايي كه در ميان ساير زبان‌ها انجام شده، معرفي نماييم. سپس به مشكلاتي كه در هنگام ترجمه بين زبان‌هاي فارسي و انگليسي پديد مي‌آيد، اشاره نماييم. هم ريشه‌اي‌هاي غلط، معمولاً به واژگاني بين دو زبان اطلاق مي‌گردد كه از نظر هويت ظاهري، كمابيش يا كاملاً يكسان و تا حدودي از نظر هويت معنايي يا كاملاً متفاوت باشند. اين‌جاست كه گاهي مترجم، اين ويژگي‌ها را از يك‌ديگر تميز نداده و در هنگام ترجمه زبان مبدا به سوي زبان مقصد از معنا دور مي‌شود، در حالي كه معناشناسي، ركن اصلي درك زبان تلقي مي‌گردد.

This paper studies the terms in English and Persian that are called false cognates, or what is sometimes named false friends in Eropean languages. Since such a research has not been, linguistically, carried out a lot in Persian, the researcher, regarding other researches performed in other languages, tries his best to provide the readers of this paper with a general meaning of this term, being a linguistic concept as well. The paper, will, then, point out the problems emerging when translating from Persian to English or vice versa. False cognates generally refer to the terms between two languages that are, in their apparent identity, almost or completely the same, but are almost or completely different in their semantic identity. This is where the translator cannot sometimes distinguish these characteristics, and when translating from the first language to the target language, he gets away from the meaning, while semantics is the basis of language comprehension.