رسانه‌هاي جمعي و پيشگيري از جرم (با تاكيد بر برنامه‌هاي تلويزيوني پليسي)

يكي از وظايف اصلي قوه قضاييه و به تبع آن پليس به عنوان ضابط قضايي و هم چنين ساير نهادها و ارگان‏ها پيشگيري از جرم است كه بايد علاوه بر ماموريت‏هاي معمول خود، آن را نيز محقق سازد و انجام اين امر با آگاه سازي مردم امكان پذير خواهد بود. در اين راستا رسانه‏هاي گروهي به خصوص تلويزيون، نقش بسيار مهمي در بستر سازي افكار جمعي و تامين امنيت عمومي و پيشگيري از وقوع جرم دارد. امروزه رسانه‏هاي جمعي با كاركردهاي مشخص و تعيين شده خود، جايگاه ويژه‏اي يافته‏اند. به نحوي كه بارزترين عامل نظم، امنيت اجتماعي، همبستگي و مشاركت مردمي تبديل شده‏اند. هم چنين رسانه‏هاي جمعي نقش بسيار مهمي در اجراي برنامه‏هاي سياسي، امنيتي و تقويت مشاركت مردمي براي تامين امنيت اجتماعي و پيشگيري از وقوع جرم ايفا مي‏كنند. نيروي انتظامي جمهوري اسلامي ايران براساس بند 18 ماده 4 قانون تشكيل ناجا، در راستاي پيشگيري از جرم اقدام به تهيه برنامه‏هاي تلويزيوني پليسي به منظور مشاركت شهروندان تهراني نموده است. بنابراين با توجه به اهميت و ضرورت چنين مساله‏اي، مقاله حاضر با هدف سنجش ميزان تاثير برنامه‏هاي پليسي در جهت پيشگيري از جرم نگاشته شده است. جامعه آماري، افراد بالاي 15 سال و حجم نمونه، 1200 نفر انتخاب شده و از روش نمونه گيري طبقه اي استفاده گرديده است. نتايج به دست آمده حاكي از آن است پاسخگويان، موفق‏ترين برنامه‏هاي پليسي در پيشگيري از جرم را به ترتيب پخش گزارش‏هاي خبري از قبيل برنامه در شهر، حوادث رانندگي و ...، پخش تيزرهاي تبليغاتي (مثل سيا ساكتي)، تهيه و پخش برنامه‏هاي آموزشي مثل پليس بزرگراه، پخش گزارش‏هاي خبري از دستگيري مجرمان مثل دستگيري سارقان خودرو، كيف قاپان و ... اعلام نموده‏اند و بيشترين دليل استفاده خود از رسانه‏ها را پر كردن اوقات فراغت و استفاده از برنامه‏هاي طنز و سرگرم‏كننده و هم چنين افزايش آگاهي و اطلاع اعلام نموده‏اند.